بررسی تأثیر روش تصحیح نارساخوانی دیویس بر عملکرد قرآن خواندن دانش‌آموزان سال پنجم دبستان شهر اصفهان در سال تحصیلی 95−96

Abstract

هدف پژوهش حاضر بررسی تأثیر روش تصحیح نارساخوانی دیویس بر عملکرد قرآن خواندن دانش‌آموزان سال پنجم دبستان شهر اصفهان در سال تحصیلی 95−96 بود. روش پژوهش آزمایشی و روش اجرای آن به‌‌صورت پیش‌آزمون−پس‌آزمون با گروه کنترل بود. برای انتخاب نمونه پژوهش، از طریق شیوۀ نمونه‌گیری خوشه‌ای چندمرحله‌ای، نمونه‌ای به حجم 30 نفر انتخاب و سپس به‌صورت تصادفی به دو گروه آزمایش (15 نفر) و کنترل (15 نفر) تقسیم شدند. ابزار پژوهش مقیاس هوشی وکسلر و مقیاس محقق ساخته عملکرد قرآن خواندن بود. جلسات آموزشی روش دیویس در هشت هفته (هر هفته دو جلسه) و در جلسات 45 دقیقه‌ای فقط برای گروه آزمایش اجرا شد. یافته‌های پژوهش نشان داد با در نظر گرفتن نمرات پیش‌آزمون به‌عنوان متغیرهای هم‌پراش، روش تصحیح نارساخوانی دیویس بر سرعت خواندن (001/0=P)، صحت خواندن (001/0=P)، درک خواندن (018/0=P) تأثیر معنی‌داری داشته است. با توجه به این نتایج، می‌توان نتیجه گرفت که روش تصحیح نارساخوانی دیویس موجب بهبود سرعت، صحت و درک خواندن قرآن دانش‌آموزان سال پنجم دبستان شهر اصفهان می‌شود. با توجه به این نتایج، می‌توان از این روش در مراکز آموزشی و درمانی بهره گرفت.

Keywords

• روش دیویس
• عملکرد خواندن
• قرآن
• مقطع پنجم ابتدایی