تحلیل فضایی نابرابری‌های منطقه‌ای در ایران بر مبنای نماگرهای آموزشی

Abstract

به دلیل توزیع ناعادلانه امکانات و خدمات موضوع نابرابری‌ها در حوزه‌های مختلف به ویژه در بخش آموزش یکی از موضوعاتی هست که نیازمند مطالعات کارشناسی است. در پژوهش حاضر به تحلیل نماگرهای آموزشی در ایران اقدام شده است. رویکرد حاکم بر پژوهش از نوع کمی است و بررسی نهایی 18 متغیر پژوهش با استفاده از تکنیک‌های تصمیم‌گیری چندشاخصه مانند تکنیک ویکور و شاخص انتخاب ارجحیت انجام شده است. نتایج تکنیک ویکور نشان می‌دهد که تهران با کسب امتیاز (0/000) بیشترین امتیاز را به خود اختصاص داده است. خراسان رضوی با کسب امتیاز (0/1830) پس از تهران در وضعیت مناسبی قرار دارد. در تکنیک ویکور استان ایلام با کسب امتیاز (0/9759) و استان خراسان جنوبی با کسب امتیاز (0/9763) کمترین امتیازات را به خود اختصاص داده‌اند و وضعیت نماگرهای آموزشی در آن‌ها ضعیف ارزیابی می‌شود و نیازمند توجه جدی هستند. نتایج شاخص انتخاب ارجحیت نشان می‌دهد که تهران با مجموع امتیاز (0/9509) و خراسان رضوی با مجموع امتیاز (0/8605) بیشترین امتیازات را در شاخص انتخاب ارجحیت به دست آورده‌اند. امتیازات به‌دست‌آمده از شاخص انتخاب ارجحیت نشان می‌دهد که استان سمنان با مجموع امتیاز (0/2493)، استان قم با مجموع امتیاز (0/2693)، استان ایلام با مجموع امتیاز (0/2730) و استان خراسان جنوبی با مجموع امتیاز (0/2842) دارای کمترین امتیازات بوده‌اند. با استفاده از میانگین نزدیک‌ترین همسایگی الگوی پراکنش خدمات آموزشی در ایران 1/530966 و میزان Z Score عدد 5/655593 و میزان P Value مقدار 0/000 به‌دست‌آمده است. بر اساس میانگین نزدیک‌ترین همسایگی الگوی پراکنش خدمات آموزشی در ایران به‌صورت پراکنده بوده است. بر اساس ضریب موران الگوی پراکنش متغییرهای آموزشی در ایران به صورت پیش‌بینی نشده و تصادفی بوده است.

Keywords

• نابرابری
• تکنیک ویکور
• شاخص انتخاب ارجحیت
• نماگرهای آموزشی