نقش میانجی نگرانی و نشخوار فکری در رابطه بین سیستم‌های مغزی رفتاری و اختلال اضطراب فراگیر در دانشجویان

Abstract

مقدمه: اگرچه رابطه بین سیستم‌های مغزی رفتاری با نشانه‌های اختلال اضطراب فراگیر به‌خوبی تائید شده است، اما توجه اندکی به عوامل میانجی آن شده است. ازاین‌رو، پژوهش حاضر باهدف بررسی نقش میانجی نگرانی و نشخوار فکری در رابطه بین سیستم‌های مغزی رفتاری و اختلال اضطراب فراگیر دانشجویان انجام گردید. روش: پژوهش حاضر توصیفی از نوع همبستگی بود. نمونه این پژوهش شامل 200 نفر از دانشجویان مرکز علمی کاربردی سازمان مدیریت صنعتی استان خراسان رضوی بود که به روش نمونه‌گیری خوشه‌ای از بین مراکز علمی کاربردی شهر مشهد در سال 1396-1397 انتخاب شدند. از مقیاس سیستم بازداری/ فعال‌ساز رفتاری (کارور و ویت، 1994)، پرسشنامه نگرانی ایالت پنسیلوانیا (مه یر و همکاران، 1991)، مقیاس پاسخنشخوار فکری (تری­نور و همکاران، 2003) و مقیاس کوتاه اختلال اضطراب فراگیر (اسپیتزر و همکاران، 2006) برای جمع‌آوری داده‌ها استفاده شد. تحلیل داده‌های پژوهش با نرم‌افزارهای آماری اس­پی­اس­اس نسخه 24 و لیزرل و با استفاده از روش همبستگی پیرسون و روش تحلیل مسیر انجام شد. نتایج:یافته‌های پژوهش حاضر نشان داد که بین سیستم بازداری رفتاری و اختلال اضطراب فراگیر رابطه وجود دارد، اما رابطه‌ای بین سیستم فعال‌ساز رفتاری و این اختلال وجود ندارد. مدل مربوط به نقش میانجی نگرانی و نشخوار فکری در رابطه بین سیستم‌ بازداری رفتاری و اختلال اضطراب فراگیر دانشجویان از برازش مناسبی برخوردار است. به‌عبارت‌دیگر، نگرانی و نشخوار فکری میانجی رابطه بین سیستم‌ بازداری رفتاری و اختلال اضطراب فراگیر در دانشجویان هستند. بحث و نتیجه‌گیری: نتایج این پژوهش پیشنهاد می‌کند که سیستم بازداری رفتاری، نگرانی و نشخوار فکری نقش مهمی در ایجاد اختلال اضطراب فراگیر دانشجویان دارند.

Keywords

• اضطراب فراگیر
• سیستم بازداری رفتاری
• نشخوار فکری
• نگرانی