بررسي تأثير آموزش Handling به مراقبين در منزل، بر تکامل حرکتي ظريف در کودکان فلج مغزي 72-6 ماهه

Abstract

مقدمه: هدف اين مطالعه، تعيين تأثير آموزش مراقبت‌هاي ويژه روزمره زندگي به والدين، در منزل بر تکامل حرکتي ظريف در کودکان فلج مغزي 72-6 ماهه بود. مواد و روش‌ها: در اين مطالعه تجربي، 40 کودک 6 تا 72 ماهه مبتلا به فلج مغزي از بين مراجعه کنندگان به کلينيک‌هاي توان‌بخشي تهران، مطابق معيارهاي تحقيق انتخاب شدند و در دو گروه شاهد و مداخله قرار گرفتند. محقق در منزل کودکان گروه مداخله حضور می‌یافت و همراه با تطبیق منزل، آموزش‌های مربوط به مراقبت‌های ویژه روزمره زندگی را طی 1 جلسه 4 ساعته به مراقبین کودک ارایه می‌داد. ابزار جمع‌آوري داده‌ها شامل فرم مشخصات دموگرافيک، GMFCS (Gross motor function classification system) و PEABODY (Peabody developmental motor scales and activity cards test) بود. داده‌ها در 3 نوبت: قبل از دوره مداخله، 1/5 ماه و 3 ماه بعد از دوره مداخله ثبت می‌شد. یافته‌ها: تکامل حرکتي ظريف در هر دو گروه، 1/5 و 3 ماه بعد از دوره مداخله نسبت به قبل تفاوت معنی‌داري داشت (0/001 > P). ميانگين پيشرفت نمرات تکامل حرکتي ظريف 3 ماه بعد از دوره مداخله، در گروه مداخله بهتر از گروه شاهد بود (0/043 = P) و همچنین تفاوت میانگین پیشرفت نمرات تکامل حرکتی ظریف 1/5 ماه بعد از دوره مداخله، در دو گروه معنی‌دار نبود (0/19 = P). ميانگين پيشرفت استفاده از دست، دستکاري، هماهنگي چشم و دست در گروه مداخله بيشتر از گروه شاهد بود، اما تفاوت معنی‌دار نبود. در حالی که ميانگين پيشرفت "در دست گرفتن اجسام" در گروه مداخله به طور معنی‌داري بيشتر از گروه شاهد بود (0/036 = P). نتيجه‌گيري: نتایج این مطالعه این گونه نشان می‌دهد که آموزش Handling به مراقبين در منزل، در طولاني مدت (3 ماه) باعث بهبود تکامل حرکتي ظريف کودکان فلج مغزي 6 تا 72 ماهه مي‌شود. کليد واژه‌ها: کودکان فلج مغزي، مراقبت‌هاي ويژه روزمره زندگي، تکامل حرکتي ظريف، مراقبين