Ṭibb-i Tavānbakhshī (Dec 2017)
تاثیر فراگیری موسیقی بر افزایش مهارت های شنیداری
Abstract
مقدمه و اهداف سالهاست که دانشمندان و محققین در کتب و مجلات علمی بر ارتباط موسیقی و ایجاد پلاستیسیتی تاکید دارند و هنوز هم به شناخت جنبههای دیگری از این ارتباط علاقه دارند. در تحقیقات زیادی دیده شده که موسیقیدانها به علت پلاستیسیتی خاص خود در مناطق شنیداری قشری و تحت قشری سیستم عصبی مرکزی و محیطی تواناییهای بسیار بالایی در پردازش ظریفترین اجزای محرکهای موسیقیایی و گفتاری مختلف دارند. در مطالعه حاضر سعی شده با استفاده از نتایج مطالعات مختلف در زمینه تاثیر فراگیری موسیقی بر افزایش تواناییهای شنیداری در گروههای مختلف سنی و به ویژه در کودکان به میزان این ارتباط و کاربرد آن در زمینه آموزش در مدارس پی برده شود. مواد و روش ها با استفاده از پایگاههای اطلاعاتی PubMed، Google Scholar، Medline مطالعات انجام شده از سال 2000 میلادی در زمینه ایجاد پلاستیسیتی موسیقیایی در موسیقیدانها و مقایسه آنها با افراد غیرموسیقیدان جمعآوری و در این مقاله آورده شده است. نتیجه گیری شاید در منظر اول و از لحاظ محل درک در مغز (گفتار در نیمکره چپ و موسیقی در نیمکره راست) و مسیرهای عصبی درگیر، تا حد زیادی پردازش گفتار و موسیقی متفاوت به نظر برسند، اما واقعیت چیز دیگری است. پردازش زبان و موسیقی به جنبههای کاملا مشترکی از حس درک و شناخت در قشر و نواحی تحت قشری نیاز دارد. بنابراین با استفاده از آموزش موسیقیایی و تقویت مسیرهای عصبی مشترک درک موسیقی و زبان میتوان اختلال درک گفتار در جمعیتهای خاصی از کودکان که در درک گفتار مشکل دارند را درمان و تقویت نمود.
Keywords
