Zakopiańskie dziedzictwo architektoniczne przełomu XIX i XX wieku jako potencjał rozwoju funkcji turystycznej

Abstract

W artykule przeanalizowano problem wykorzystania zasobów dziedzictwa architektonicznego do rozwoju funkcji turystycznej na przykładzie Zakopanego. Analizując dawne i obecne funkcje wybranej grupy obiektów wpisanych do gminnej ewidencji zabytków, zbadano występowanie zależności pomiędzy lokalizacją i stanem zachowania obiektu a jego rolą w rozwoju funkcji turystycznej. Na podstawie wyników badań można stwierdzić, że Zakopane ciągle zwiększa (zwłaszcza w wymiarze ilościowym) swój potencjał turystyczny oraz wykorzystuje w tym celu zasób dziedzictwa architektonicznego. Presja rynku jednak skutecznie prowadzi do osłabienia tożsamości miejsca oraz utraty klimatu miejsca i jego oryginalności, zarówno w przypadku poszczególnych obiektów, jak i przestrzeni całego ośrodka.

Keywords

• dziedzictwo kulturowe
• zarządzanie dziedzictwem
• turystyka
• Zakopane