تأثیر سطوح مختلف پروتئین عبوری و اسید لینولئیک کونژوگه بر عملکرد بزغاله‌های در حال رشد

Abstract

سابقه و هدف: اسیدهای لینولئیک کونژوگه شامل مخلوطی از ایزومرهای اسید لینولئیک می‌باشد. افزودن مکمل اسید لینولئیک کونژوگه به جیره حیوانات نشخوارکننده بر متابولیسم بدن آنها اثر دارد. اسید لینولئیک کونژوگه فواید بیولوژیکی فراوانی از جمله کاهش ابقای چربی و افزایش گوشت لخم و بازدهی استفاده از خوراک در دام‌های مختلف دارد. از طرفی نشخوارکنندگان با سرعت رشد بالا به مقادیر کافی اسیدهای آمینه ضروری قابل دسترس در روده کوچک نیاز دارند. با توجه به این‌که اطلاعاتی در مورد پاسخ نشخوارکنندگان در حال رشد به اثر متقابل مکمل پروتئین غیر قابل تجزیه و اسید لینولئیک کونژوگه محافظت شده در شکمبه وجود ندارد، لذا این پژوهش با هدف مطالعه اثر متقابل سطح پروتئین غیر قابل تجزیه در شکمبه و اسید لینولئیک کونژوگه محافظت شده در شکمبه بر عملکرد، جمعیت پروتوزوا و تولید گاز بزغاله‌های در حال رشد انجام شد. مواد و روش‌ها: از 32 رأس بزغاله نر و ماده کردی با میانگین وزن بدن 08/1 ± 06/13 کیلوگرم و سن چهار ماه به صورت آزمایش فاکتوریل 2 × 2 در قالب طرح پایه بلوک‌های کامل تصادفی استفاده شد. دوره پرواربندی 100 روز بود که 20 روز آن برای عادت‌دهی بزغاله‌ها به شرایط آزمایش و جیره‌های غذایی اختصاص داده شد. دام‌های آزمایشی با جیره‌های غذایی کاملاً مخلوط حاوی 15 درصد پروتئین خام و 4/2 مگاکالری انرژی قابل متابولیسم در کیلوگرم ماده خشک سه بار در روز تغذیه شدند. پروتئین غیرقابل تجزیه در شکمبه نمونه‌های مواد خوراکی با روش کیسه‌های نایلونی و با استفاده از دو رأس قوچ دارای فیستولای شکمبه‎ای اندازه‌گیری شد. جیره‌های آزمایشی دارای دو سطح 25 و 35 درصد پروتئین غیر قابل تجزیه در شکمبه با یا بدون 5/1 درصد اسید لینولئیک کونژوگه محافظت شده در شکمبه بود. مصرف خوراک، افزایش وزن روزانه، بازده استفاده از خوراک، جمعیت پروتوزوآ و فراسنجه‌های تولید گاز اندازه‌گیری شد. برای شمارش جمعیت و شناسایی گونه‌های پروتوزوآ، در روز 70 آزمایش نمونه‌های مایع شکمبه سه ساعت پس از مصرف وعده صبح جیره‌ها با استفاده از لوله مری جمع‌آوری شد. برای آزمون تولید گاز از مایع شکمبه دو رأس قوچ دارای فیستولای شکمبه استفاده شد که در سطح نگهداری تغذیه ‌شدند. نمونه مایع شکمبه قبل از خوراک نوبت صبح جمع‌آوری شد. یافته‌ها: نتایج نشان داد بزغاله‌های تغذیه شده با جیره حاوی 35 درصد پروتئین غیر قابل تجزیه در شکمبه و مکمل اسید لینولئیک کونژوگه محافظت شده در شکمبه بیشترین افزایش وزن روزانه (72/112 گرم در روز) و بازده استفاده از خوراک (21/0) و کمترین ماده خشک مصرفی (72/564 گرم در روز) را داشتند. جمعیت کل پروتوزوآ مایع شکمبه بزغاله‌ها تحت تأثیر جیره‌های آزمایشی قرار نگرفت. جیره حاوی 25 درصد پروتئین غیرقابل‌تجزیه در شکمبه و بدون مکمل اسید لینولئیک کونژوگه‌ محافظت شده در شکمبه دارای بیشترین تولید بالقوه گاز (76/497 میلی‌لیتر در گرم ماده آلی) و حداکثر میزان تولید گاز (80/11 میلی‌لیتر در گرم ماده آلی در ساعت) بود. جیره حاوی 35 درصد پروتئین غیرقابل‌تجزیه در شکمبه و مکمل اسید لینولئیک کونژوگه‌ محافظت شده در شکمبه دارای بیشترین نیمه عمر مجانب تولید گاز (69/35 ساعت) و کمترین زمان رسیدن به حداکثر گاز تولیدی (27/5 ساعت) بود. نتیجه‌گیری کلی: به‌طور کلی، تغذیه جیره حاوی 35 درصد پروتئین غیرقابل‌تجزیه در شکمبه و 5/1 درصد اسید لینولئیک کونژوگه‌ محافظت شده در شکمبه باعث بهبود عملکرد بزغاله‌های در حال رشد شد.

Keywords

• اسید لینولئیک کونژوگه
• عملکرد
• پروتئین
• پروتوزوآ