بررسی اثر دوز متداول بوپی واکائین در مقابل دوز کم بوپی واکائین به همراه فنتانیل در بی حسی اسپاینال سزارین انتخابی بر آپگار نوزادان ترم و زمان برگشت بلوک حسی

Abstract

مقدمه: بی حسی نخاعی به دلیل عوارض کمتر، روش ارجح بیهوشی در سزارین است. افزودن داروهای مخدر به داروهای بی حسی نخاعی، باعث بهبود کیفیت و افزایش مدت بی دردی می شود. مطالعه حاضر با هدف مقایسه دوز متداول بوپی واکائین با دوز کم بوپی واکائین به علاوه فنتانیل در بی حسی اسپاینال، بر آپگار نوزاد و زمان برگشت بلوک حسی در سزارین انتخابی و بررسی توانایی استفاده از دوز کم مارکائین و خطرات و فواید آن انجام شد. روش‌کار: این مطالعه کارآزمایی بالینی در سال 1389 بر روی 100 زن باردار داوطلب سزارین انتخابی با روش بیهوشی اسپاینال انجام شد. افراد به طور تصادفی در دو گروه 50 نفری قرار گرفتند. به افراد گروه اول، بوپی واکائین با دوز متداول 12 میلی گرم و به افراد گروه دوم 8 میلی گرم بوپی واکائین به همراه 25 میکروگرم فنتانیل به داخل نخاع تزریق شد. سطح و مدت بی حسی، تغییرات همودینامیک و آپگار نوزاد در دو گروه بررسی و مورد مقایسه قرار گرفت. اطلاعات گردآوری شده با استفاده از نرم افزار آماری SPSS (نسخه 5/11) و آزمون های من ویتنی، کای دو و تی مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. میزان p کمتر از 05/0 معنی دار در نظر گرفته شد. یافته‌ها: میانگین سنی شرکت کنندگان 4/5 ± 18/28 سال با حداقل سن 16 و حداکثر سن 41 سال بود. افراد دو گروه از نظر متغیرهایی نظیر سن، وزن و قد و همچنین وضعیت همودینامیک مشابه بودند. تمام بیماران بی حسی مناسبی داشتند. زمان برگشت سطح بلوک در دو گروه تفاوت آماری معنی داری نداشت (482/0=p)، ولی سطح بلوک در گروه بوپی واکائین با دوز بیشتر، بالاتر از T4 (سطح بی حسی بالاتر از توراسیک 4) بود. دو گروه از نظر میانگین فشار خون، ضربان قلب و اشباع اکسیژن تفاوت معنی داری نداشتند (0/05

Keywords

• بوپی واکائین
• بی حسی نخاعی
• سزارین
• سطح بلوک حسی
• فنتانیل
• نمره آپگار