رابطه ساختاری والدگری ذهن‌ آگاه و فرسودگی والدینی: نقش واسطه‌ای استرس والدگری مادران

Abstract

پژوهش‌های اندکی که در سال‌های اخیر به مطالعه تجربه فرسودگی والدین ایرانی پرداخته‌اند، اقدام قابل توجهی در خصوص تدوین و آزمون مدل‌های مفهومی و گمانه‌زنی درباره متغیرهای واسطه مرتبط با فرسودگی والدین انجام نداده‌اند. ازهمین‌رو، مطالعه حاضر با هدف بررسی نقش واسطه‌ای استرس والدگری در رابطه میان والدگری ذهن‌ آگاه مادران با تجربه فرسودگی والدینی آن‌ها انجام شده است. پژوهش حاضر، یک مطالعه توصیفی‌مقطعی، و جامعه آماری آن شامل مادرانی بود که در سـال تحصیلی 1400-1399 دارای فرزند پیش‌دبستانی بوده‌اند. نمونه آماری نیز شامل 369 مادری است که با تکمیل پرسش‌نامه‌های آنلاین در این پژوهش مشارکت کرده‌اند. ابزارهای پژوهش شامل پرسش‌نامه‌ فرسودگی والدینی (PBA)، فرم کوتاه شاخص استرس والدگری (PSI) و پرسش‌نامه والدگری ذهن‌آگاهانه (MIPQ) بود. برای بررسی مدل مفهومی پژوهش نیز از الگوی معادلات ساختاری استفاده شده است. یافته‌ها نشان ‌داد که والدگری ذهن‌آگاه فقط با واسطه استرس والدگری مادران می‌تواند نزدیک به 78 درصد از واریانس فرسودگی والدینی را تبیین کند؛ اما دارای اثر مستقیم بر فرسودگی والدینی نیست. یافته‌های پژوهش حاضر علاوه بر فراهم کردن درک بهتری درباره فرسودگی والدینی، می‌تواند در مداخله‌های آموزشی یا درمانی معطوف به کاهش فرسودگی والدینی نیز سودمند باشند.

Keywords

• والدگری ذهن‌آگاه
• فرسودگی والدینی
• استرس والدگری