پژوهش‌های زبان‌شناختی در زبان‌های خارجی (Aug 2022)
سبک‌شناسی صالح حسینی از رهگذر ترجمه‌گری اسامی خاص در پنج رمان ترجمه شده از منظر لپیهالم
Abstract
بحث ترجمۀ اسامی خاص، یکی از مباحث چالش‌برانگیز مطالعات ترجمه و به طریق اولی، ترجمۀ ادبی محسوب می‌شود و از دو حیث اهمیت دارد. اول: اسامی خاص از جمله مقولات فرهنگ مادی و معنوی هر زبان و فرهنگ، و مرتبط با هویت و ایدئولوژی آن فرهنگ است. دوم: شگردهای مترجمان در ترجمۀ اسامی خاص ممکن است به نوعی از سبک و به طریق اولی، از حضور و صدای مترجمان هم خبر بدهد. ترجمه‌گری اسامی خاص را از رهگذر الگوها و رویکردهای گوناگون بررسی می‌کنند. این مقاله، سبک صالح حسینی را در مقام مترجم ادبی از منظر الگوی لپیهالم در پنج رمان از دو نویسنده بررسی می‌کند: حسینی از رهگذر شگردهای حفظ صورت و جایگزینی نام‌های خاص که از جمله مولفه‌های الگوی لپیهالم است، و به ترتیب با راهبردهای ترجمه غرابت‌زا و غرابت‌زدا متناظر است، از یک‌سو، سبک نویسندگان، و از دیگر سو، سبک و حضور خود را نشان داده است. این مقاله با تأسی به الگوی لپیهالم و با روش گردآوری گزیده‌ای از اسامی خاص در پیکره‌ای متشکل از پنج رمان از دو نویسنده یعنی مزرعۀ حیوانات و ۱۹۸۴ (اُرول)، و خشم و هیاهو، آبشالوم! آبشالوم! و برخیز ای موسی (فاکنر) نشان می‌دهد حسینی در ترجمه‌گری اسامی خاص این آثار کوشیده است میان حفظ سبک این نویسندگان و بروز سبک خود هماهنگی برقرار کند و نشان بدهد اگر در متن اصلی، «سبک، خود نویسنده است»، در ترجمه نیز سبک، خود مترجم است.
Keywords
