ارزش غذایی علوفه پرسیاوشان و مریم‌گلی و تأثیر گنجاندن آنها در جیره بر قابلیت هضم، تولید متان، ظرفیت آنتی‌اکسیدانی و فراسنجه‌های تخمیر برون‌تنی

Abstract

هدف از این تحقیق، تعیین ارزش غذایی گیاهان مرتعی پرسیاوشان (Adiantum capillus-veneris) و مریم‌گلی (Salvia officinalis)، و تأثیر سطوح افزایشی آن‌ها در جیره بر قابلیت هضم و فراسنجه‌های تخمیر برون‌تنی بود. ترکیب شیمیایی و خصوصیات تخمیرپذیری گیاهان با استفاده از روش‌های استاندارد تعیین شد. تأثیر سطوح مختلف گیاهان در جیره با استفاده از آزمون تولید گاز برون‌تنی در قالب پنج تیمار (جیره شاهد، جیره‌های حاوی 15 یا 30 درصد پرسیاوشان، و جیره‌های حاوی 15 یا 30 درصد مریم‌گلی) با سه تکرار بررسی شد. قابلیت هضم، فراسنجه‌های تخمیر، تولید توده میکروبی، ظرفیت آنتی‌اکسیدانی، جمعیت پروتوزوآیی و تولید متان تعیین شد. نتایج نشان داد پروتئین خام و قابلیت هضم پرسیاوشان در مقایسه با مریم‌گلی و یونجه کمتر است (05/0>P). پرسیاوشان و مریم‌گلی در مقایسه با یونجه دارای خاکستر خام بیشتری بودند (05/0>P). استفاده از پرسیاوشان و مریم‌گلی در جیره، تأثیر معنی‌داری بر حجم گاز تولیدی، قابلیت هضم ماده آلی و انرژی قابل سوخت و ساز نداشت (05/0P). جایگزینی پرسیاوشان و مریم‌گلی در جیره باعث بهبود تولید توده میکروبی و ظرفیت آنتی‌اکسیدانی شد و تولید آمونیاک، متان، نسبت استات به پروپیونات و جمعیت پروتوزوآیی را کاهش داد (05/0>P). گنجاندن گیاهان مذکور در جیره، تأثیری بر pH و غلظت کل اسیدهای چرب فرار محیط کشت نداشت (05/0<P). در مجموع، جایگزینی گیاه کامل پرسیاوشان و مریم‌گلی در جیره (تا 30 درصد ماده خشک)، بدون تأثیر منفی بر قابلیت هضم، امکان‌پذیر است. هم‌چنین، با بهبود ظرفیت آنتی‌اکسیدانی و تولید توده میکروبی و کاهش تولید متان و آمونیاک، موجب بهبود کارآیی جیره می‌شود.

Keywords

• قدرت آنتی‌اکسیدانی
• گاز تولیدی
• گیاهان مرتعی
• متان
• هضم‌پذیری