بلوری‌شدن پلیمرها در مجاورت نانوپرکننده‌های کربنی

Abstract

نانوپرکننده‌های کربنی نظیر فولرن، نانوالیاف کربن، نانولوله کربن و گرافن به‌دلیل خواص منحصر به‌فرد الکتریکی، گرمایی، نوری و مکانیکی به‌عنوان دسته جدیدی از نانومواد در سراسر جهان مطرح شده‌اند. از مفیدترین کاربردهای آن‌ها تهیه نانوکامپوزیت‌های پلیمری است. این مواد موجب بهبود خواص فیزیکی و افزایش کارکرد ماتریس پلیمری می‌شوند. ارتباط میان خواص، ساختار و شکل‌شناسی پلیمرها در نانوکامپوزیت‌‌ها مسیر موثری را برای دست‌یابی به خواص جدید و مطلوب ساختاری از راه دستکاری ساختار در اختیار می‌گذارد که در آن بلوری‌شدن بین‌سطحی و ساختار بلوری ماتریس از عوامل بحرانی به‌شمار می‌روند. نانوپرکننده‌های کربنی کم‌بعد (LDCNs) از عوامل هسته‌زای بسیار موثری هستند که موجب شتاب‌یافتن درخور توجه سینتیک بلوری‌شدن و القای شکل‌شناسی‌‌های بلوری منحصر به‌فرد در نانوکامپوزیت‌‌ها می‌شوند. در این مقاله، پس از مرور LDCN دوبعدی و مشتقات آن، درباره سینتیک بلوری‌شدن ناشی از LDCNs با و بدون میدان‌‌‌های جریان، اصلاح بلوری و شکل‌شناسی‌‌ بلوری بین‌قطبی، منشا بلوری‌شدن پلیمر با وجود LDCNs و اساس شبیه‌سازی مولکولی و مطالعات تجربی، منابع فعلی درباره بلوری‌شدن القایی پلیمر در مجاورت LDCN دوبعدی در پلی‌پروپیلن تک‌نظم (iPP) و پلی‌اتیلن بحث می‌‌شود.

Keywords

• نانوکامپوزیت‌
• پلیمر نیمه‌بلوری
• نانولوله‌‌های کربنی
• گرافن
• بلوری‌شدن