Zakres podmiotowy ustawy z przeciwdziałaniu praniu pieniędzy w świetle znowelizowanych przepisów

Abstract

Analiza bieżących uregulowań dotyczących przeciwdziałania praniu pieniędzy stanowi podstawę do ukazania zmian, jakie w systemie prewencji przed tym procederem przyniosła ustawa z 1 marca 2018 r. o przeciwdziałaniu praniu pieniędzy oraz finansowaniu terroryzmu. Wejście w życie tej ustawy jest wyrazem realizacji zobowiązań związanych z koniecznością implementacji do krajowego porządku prawnego IV i V dyrektywy Anti-Money Laundering (AML). Celem opracowania jest jednak nie tylko analiza zmian, jakie w systemie przeciwdziałania praniu pieniędzy przyniosła kompleksowa nowelizacja ustawy AML. Jest nim przede wszystkim wskazanie na te z postanowień V dyrektywy UE, które nie doczekały się transponowania do rodzimych przepisów. To natomiast uzasadnia wysunięcie stosownych postulatów de lege ferenda dotyczących propozycji wprowadzenia zmian do ustawy z 1 marca 2018 r. Kwestia ta nabiera zaś szczególnego znaczenia, jeżeli mieć na uwadze to, że termin implementacji V dyrektywy upłynął 10 stycznia 2020 r. Zarazem jednak, z uwagi na obszerny charakter zagadnienia poruszanego w tym opracowaniu, poczynione w nim wywody zostały ograniczone do zakresu podmiotowego.

Keywords

• pranie pieniędzy
• dyrektywa UE
• instytucja obowiązana
• waluta wirtualna
• beneficjent rzeczywisty