اثربخشی گروه‌درمانی تلفیقی بر نشانگان بالینی کارکنان بیمارستان آموزشی روان‌پزشکی ابن سینای مشهد

Abstract

مقدمه: کار در بیمارستان روان­پزشکی و فشارهای مرتبط با آن می­تواند باعث ایجاد اضطراب و افسردگی در کارکنان شود که این امر بر کیفیت ارایه­ی مراقبت از بیماران روان­پزشکی تاثیر می­گذارد. این مطالعه با هدف بررسی تاثیر گروه­درمانی تلفیقی در نشانگان بالینی این کارکنان انجام شد. روش­کار: از بین تمامی کارکنان بیمارستان ابن سینای مشهد که مایل به شرکت در مطالعه بودند، افرادی که نمره بالاتر از خط برش در پرسش­نامه اضطراب، افسردگی و استرس (DASS) به دست آوردند، انتخاب و به صورت تصادفی به دو گروه شاهد و آزمون (هر گروه 25 نفر) تقسیم شدند. گروه آزمون 12 جلسه هفتگی درمان گروهی تلفیقی دریافت کردند و گروه شاهد در گروهی دور هم جمع شدند. در انتهای جلسات، مجددا پرسش­نامه DASS بر روی اعضای هر دو گروه اجرا شد. نتایج با آزمون­های آماری، تست تی و نرم­افزار SPSS تحلیل شدند. یافته­ها: نتایج نشان داد که نمرات کلی DASS در گروه آزمون، کاهش معنی­داری در مقایسه با گروه شاهد داشته است (006/0=P). خرده­مقیاس­های اضطراب و افسردگی کاهش معنی­دار داشتند (به ترتیب 000/0=P و 015/0=P) ولی در خرده­مقیاس استرس، تفاوت معنی­داری مشاهده نشد (10/0=P). نتیجه­گیری: به نظر می­رسد گروه­درمانی تلفیقی می­تواند اضطراب و افسردگی کارکنان بیمارستان روان­پزشکی را کاهش دهد.

Keywords

• بیمارستان روان‌پزشکی
• کارکنان
• گروه‌درمانی تلفیقی
• نشانگان بالینی