ارتباط ضخامت اینتیما-مدیای شریان كاروتید در سونوگرافی با شدت درگیری عروق كرونر در آنژیوگرافی در مبتلایان به آنژین صدری

Abstract

مقدمه: مطالعات همه‌گیری شناختی متعددی در دست است كه بر اساس آن افزایش ضخامت اینتیما-مدیای شریان كاروتید (IMT) می‌تواند به عنوان پیش‌گویی كننده‌ی بیماری‌های قلبی عروقی به كار رود. در این مطالعه كوشیده شد اختلاف IMT در 2 گروه بیماران دارای درگیری عروق كرونر و بدون درگیری عروق كرونر بر حسب آنژیوگرافی مورد مقایسه قرار گیرد. روش‌ها: این مطالعه‌ی مورد-شاهدی در بیماران مبتلا به آنژین صدری ثابت انجام گرفت. 35 بیمار با آنژیوگرافی کرونری غیرطبیعی در گروه مورد قرار گرفتند و همین تعداد از افراد با آنژیوگرافی کرونری طبیعی برای گروه شاهد به صورت تصادفی انتخاب شدند. مبتلایان به دیابت یا بیماری مزمن کلیوی از مطالعه خارج شدند. IMT شریان کاروتید دو گروه در شریان‌های کاروتید داخلی، مشترک و بولب دو طرف محاسبه و وجود پلاک در شریان‌های کاروتید نیز در دو گروه ثبت شد. میانگین IMT و وجود پلاک در شریان‌های کاروتید دو گروه با آزمون‌های آماری t-test، مجذور کای و در صورت لزوم من-وتینی مقایسه گردید. یافته‌ها: در این مطالعه‌ 59 بیمار (27 زن و 32 مرد) مورد مطالعه قرار گرفتند که 33 نفر درگروه مورد و 29 نفر در گروه شاهد بودند. در بررسی یافته‌ها اختلاف معنی‌دار آماری بین میانگین IMT شریان كاروتید مشترك در 2 گروه یافت نشد (069/0=p). از سوی دیگر میانگین این شاخص در شریان كاروتید داخلی و بولب در 2 گروه اختلاف معنی‌‌دار آماری داشت (004/0=p و 01/0=p). فراوانی وجود پلاک جدار کاروتید در سونوگرافی در گروه مورد به صورت معنی‌داری بیشتر از گروه شاهد بود (001/0=p). در مدل رگرسیون لجستیک مشخص شد که در گروه مورد احتمال وجود پلاک 9/5 برابر گروه شاهد بود. بین IMT کاروتید مشترک و سن افراد در هر دو گروه رابطه‌ی معنی‌داری وجود داشت (05/0p