عوامل فرهنگی و اجتماعی مؤثر بر گرایش به فرزندآوری

Abstract

هدف پژوهش حاضر، مطالعۀ عوامل فرهنگی و اجتماعی مؤثر بر گرایش زوجین در سن باروری به فرزندآوری بود. این پژوهش از نوع توصیفی-کاربردی و به‌­روش پیمایشی انجام شده است. جامعۀ آماری، کلیة زوجین در سن باروری بود که ساکن شهرستان بهبهان و روستاهای توابع بودند. داده‌­ها ازطریق پرسشنامۀ محقق­‌ساخته گردآوری شد. برای اعتبار پرسشنامه از روایی محتوایی و صوری و برای پایایی از ضریب آلفای کرنباخ استفاده شد، مقادیر آن برای متغیرها بیش از 70/0 حاصل شد که قابل قبول بود. تحلیل داده‌­ها با نرم‌­افزار SPSS و با استفاده از آزمون تفاوت میانگین­‌ها، تحلیل واریانس یک­‌طرفه و رگرسیون انجام گرفت. یافته­‌ها نشان داد که متغیرهای جنسیت، وضع سکونت، قومیت، تحصیلات زوجین و میزان استفاده از وسایل پیشگیری بر گرایش بر فرزندآوری موثر بودند، اما بین سن ازدواج زوجین و اختلاف سنی آن­ها با گرایش به فرزندآوری تفاوت معناداری دیده نشد. تأثیرپذیری از نظرات دیگران، رضایت از زندگی زناشویی، امید به آیندۀ ایران و مذهبی­‌بودن زوجین بر گرایش زوجین به فرزندآوری مؤثر بود اما اهمیت زنان به فرم بدن و میزان استفاده از وسایل ارتباط جمعی موثر نبودند.

Keywords

• فرزندآوری
• زوجین
• سن باروری
• عوامل فرهنگی و اجتماعی