مجله دانشگاه علوم پزشکی سبزوار (Aug 2022)
تبیین رابطه علّی بین طرحوارههای هیجانی و شدت علائم در بیماران مبتلا به سندرم روده تحریکپذیر براساس نقش میانجیگر خشم
Abstract
زمینه و هدف: فرایندهای روانی و هیجانی زیادی میتوانند در آسیبپذیری نسبت به سندرم روده تحریکپذیر دخیل باشند. هدف پژوهش حاضر، تبیین رابطه علّی بین طرحوارههای هیجانی و شدت علائم در بیماران مبتلا به سندرم روده تحریکپذیر براساس نقش میانجیگر خشم بود. مواد و روشها: روش پژوهش، توصیفی از نوع همبستگی و جامعه آماری پژوهش حاضر، تمام بیماران مبتلا به سندرم روده تحریکپذیر مراجعهکننده به کلینیک گوارش بیمارستان امام رضا شهر مشهد در سال1399 بود که از میان آنها323 نفر به روش نمونهگیری در دسترس انتخاب شدند. ابزار پژوهش شامل مقیاس طرحواره هیجانی لیهی (2002)، پرسشنامه شدت علائم روده تحریکپذیر فرانسیس و همکاران (1997) و مقیاس خشم نواکو (1994) بود. دادهها به روش مدلیابی معادلات ساختاری تحلیل شدند. یافتهها: در پژوهش حاضر، ضریب مسیر کل بین طرحوارههای هیجانی غیرانطباقی و شدت علائم سندرم روده تحریکپذیر (0/01>p، 0/303=β) مثبت و در سطح 0/01 معنادار بود. ضریب مسیر کل بین طرحوارههای هیجانی انطباقی و شدت علائم سندرم روده تحریکپذیر (0/01>p، 0/264-=β) منفی و در سطح0/01 معنادار بود. ضریب مسیر مستقیم بین خشم و شدت علائم سندرم روده تحریکپذیر (0/01>p، 0/505=β) مثبت و در سطح0/01 معنادار بود. ضریب مسیر غیرمستقیم بین طرحوارههای هیجانی غیرانطباقی و شدت علائم سندرم روده تحریکپذیر (0/01>p، 0/128=β) مثبت و در سطح0/01 معنادار و ضریب مسیر غیرمستقیم بین طرحوارههای هیجانی انطباقی و شدت علائم سندرم روده تحریکپذیر (0/01>p، 0/139-=β) منفی و در سطح0/01 معنادار بود. نتیجهگیری: نتایج پژوهش حاضر نشان داد خشم رابطه بین طرحوارههای هیجانی انطباقی و غیرانطباقی با شدت علائم سندرم روده تحریکپذیر را میانجیگری میکند