Grobovi tipa Mala Kopašnica – Sase: narativ o kontinuitetu

Abstract

Grobovi sa incineracijom tipa Mala Kopašnica – Sase, kojima na području Gornje Mezije navodno pripada više od 70% otkrivenih sahrana, smatraju se autohtonom formom, vezanom za pre-rimsku populaciju, karakterističnom za mezijsko-dački prostor u periodu od I do III veka, retko početkom IV veka. U njihovoj interpretaciji su generalna sličnost grobne forme i relativna homogenost priloga argumenti za ključne koncepte kontinuiteta – kako kontinuiteta praksi iz praistorije tako i nepromenljivosti pogrebnih praksi i kontinuiteta od najmanje dva veka u rimsko doba, te superiornosti rimske kulture i vidljive transformacije lokalnog identiteta koje su rezultat sistemske i standardizovane romanizacije. Grobna forma i prilozi osnov su i za prepoznavanje nosilaca prakse u autohtonom stanovništvu Gornje Mezije. U radu se nekropola Gomilice kod Guberevca, jedina sistemski istražena nekropola na području rimskih carskih rudnika na Kosmaju, na kojoj je dominantan tip grobova Mala Kopašnica – Sase, koristi kao polazište za preispitivanje važećih interpretacija za sahrane ovog tipa.

Keywords

• grobovi tipa Mala Kopašnica – Sase
• kontinuitet
• romanizacija
• Gomilice
• Kosmaj