Restrukturyzacja pozasądowa

Abstract

W artykule podjęto problematykę tzw. restrukturyzacji pozasądowej stanowiącej propozycję kolejnych usprawnień w systemie postępowań insolwencyjnych. Restrukturyzacja pozasądowa prowadzona z pominięciem etapu zatwierdzenia układu przez sąd nie jest aktualnie znana polskiemu prawu, ale została ona fakultatywnie przewidziana przez europejskiego ustawodawcę w oczekującej na implementację dyrektywie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2019/1023 z 20 czerwca 2019 r. w sprawie ram restrukturyzacji zapobiegawczej, umorzenia długów i zakazów prowadzenia działalności oraz w sprawie środków zwiększających skuteczność postępowań dotyczących restrukturyzacji, niewypłacalności i umorzenia długów, a także zmieniającej dyrektywę (UE) 2017/1132). Celem artykułu jest próba oceny zasadności wprowadzenia do krajowego porządku prawnego rozwiązań dotyczących restrukturyzacji pozasądowej. Przyjęto w nim tezę badawczą, że jest to narzędzie, które może pozwolić na przyspieszenie postępowań restrukturyzacyjnych, aczkolwiek istotną przeszkodą dla skutecznego wdrożenia tego mechanizmu w praktyce jest brak wzajemnego zaufania charakterystyczny dla polskich uczestników obrotu gospodarczego. Dla realizacji postawionego celu oraz weryfikacji przyjętej tezy badawczej wykorzystano metodę dogmatyczną oraz komparatystyczną. Została ponadto przeprowadzona analiza danych statystycznych dotycząca oceny kapitału społecznego w Polsce, odwołująca się do indeksu dobrobytu opracowanego przez Instytut Legatum.

Keywords

• restrukturyzacja pozasądowa
• plan restrukturyzacji
• kapitał społeczny
• mediacja pozasądowa
• umowa o restrukturyzację