Ṭibb-i Tavānbakhshī (Dec 2016)
بررسی اثرات کوتاه مدت نویز بر مسیرهای شنوایی
Abstract
مقدمه و اهداف نویز(اصوات ناخواسته با شدت بیشتر از 100 دسی بل) به صورتهای مختلف بر دستگاه شنوایی اثر میگذارد. بیشترین اثر پاتوفیزیولوژیک ناشی از مواجهه کوتاه مدت با نویز، بر حلزون و سلولهای حسی ایجاد میشود. با این حال، دستگاه شنوایی مرکزی نیز در نتیجه چنین مواجههای، آسیب میبیند. هدف از مقالهی حاضر، بررسی تفصیلی اثرات ناشی از مواجهه کوتاه مدت با نویز بر دستگاه شنوایی محیطی و مرکزی است. مواد و روشها در مطالعهی پیشرو، مقالات مختلف پیرامون آسیب شنوایی ناشی از مواجهه کوتاه مدت با نویز در بانکهای اطلاعاتی ScienceDirect، Google Scholar، Scopus، و PubMed بااستفاده از کلید واژههای temporary threshold shift، permanent threshold shift، excitotoxicity، central auditory system و کلمات مرتبط در سالهای 1980 تا 2014 مورد بررسی قرار گرفت. یافتهها مدت زمان کوتاهی پس از مواجهه با نویز، آستانههای شنوایی به سطوح نزدیک به هنجار بر میگردند، اما مطالعات بافت شناسی حاکی از آن است که سلولهای مویی حلزون، سیناپس ریبون، تارهای با درجه خودکاری پائین عصب شنوایی، هستههای زیرقشری و قشر مغز در نتیجهی این مواجهه آسیب جدی میبینند. نتیجه گیری در نتیجه مواجهه کوتاه مدت با نویز مراکز مختلفی در دستگاه شنوایی در معرض آسیب جدی قرار دارند و لذا پس از چنین مواجههای، توجه به آستانههای شنوایی محیطی به تنهایی کافی نیست. یکی از دلایل احتمالی کاهش حدت شنوایی و زمانی در دوران میانسالی، مواجهه مکرر و کوتاه مدت افراد با نویزهایی با شدت بالا یا پائین است که نهایتا باعث بروز مشکلات پردازش شنوایی و درک گفتاری در آنها میگردد.
