روش های گوناگون آموزش مجازی علوم پزشکی استفاده شده در ایران و بررسی اثربخشی آنان، مطالعه مروری

Abstract

رشد روزافزون فناوری اطلاعات و ابزارهای الکترونیکی همچنین محدودیت‌های موجود در آموزش سنتی باعث شده است که از آموزش الکترونیک به‌عنوان روشی جایگزین و یا مکمل در زمینۀ آموزش علوم پزشکی نام برده شود. به‌منظور استفاده از روش‌های آموزش الکترونیک در علوم پزشکی، بومی‌سازی و انجام مطالعات پژوهشی برای بررسی اثربخشی آن‌ها ضروری است. به این منظور این مطالعه مروری به بررسی مطالعات انجام‌شده مرتبط با آموزش مجازی در علوم پزشکی در ایران می‌پردازد. برای جستجو با استفاده از لغات کلیدی مانند آموزش مجازی، آموزش الکترونیک و آموزش به کمک کامپیوتر، از پایگاه اطلاعاتی Google scholar به‌منظور یافتن مقالات فارسی و به‌منظور یافتن مقالات لاتین از PUBMED و Scopus استفاده گردید. درنتیجه جستجو تعداد محدودی (35 مقاله) درزمینه‌های نرم‌افزارهای آموزشی، ابزار چندرسانه‌ای، مطالعات مبتنی بر آموزش تحت وب با استفاده از سامانه‌های آموزشی الکترونیک، استفاده از پست الکترونیک و تلفن همراه، آزمون‌های الکترونیک و آموزش مداوم به روش الکترونیک، بیمار مجازی یافت شد و از بین آن‌ها 27 مقاله انتخاب شد. اغلب مطالعات نشان دادند آموزش مجازی اثربخشی برابر و یا بیشتر نسبت به آموزش سنتی دارد همچنین نگرش مثبت و رضایت بالایی نزد دانشجویان و اعضای هیأت ‌علمی در خصوص استفاده از آموزش مجازی در اغلب مطالعات ذکرشده است. اما با توجه به اینکه اثر آموزش مجازی بر یادگیری و رضایت فراگیرندگان و مدرسین می‌تواند بسته به روش استفاده شده و رشته‌های مختلف در علوم پزشکی متفاوت باشد در کشور ما نیاز به انجام مطالعات گسترده‌تری در این زمینه می‌باشد.

Keywords

• آموزش مجازی آموزش از راه دور
• آموزش الکترونیک
• آموزش ترکیبی
• آموزش با کمک کامپیوتر