Pizhūhish-i Naft (Dec 2022)
پیشبینی مدتزمان تعمیر تجهیز پمپ اصلی روانکاری با استفاده از منطق فازی و شبکه عصبی- فازی و بهدست آوردن دسترسپذیری و شاخصهای آن با استفاده از مدل شبیهسازی مونت کارلو در سیستمهای تولید توان
Abstract
خرابی و تعمیر تجهیزات، نقش تعیینکنندهای در دسترسپذیری کل سیستم دارد. در پژوهش حاضر، به ارائه یک راهکار کاربردی جهت تحلیل زمان تعمیر تجهیزات و پیشبینی رفتار تجهیز پرداخته شده است. جهت تخمین زمان خرابی و مدتزمان تعمیر تجهیزات، از تجربه فرد متخصص استفاده گردیده است؛ لذا این پژوهش، برروی تخمین زمان تعمیر و نرخ تعمیر تجهیز پمپ اصلی روانکاری در سیستم تولید توان توربین گازی با رویکرد وارد نمودن تجربه انسانی تمرکز نموده است. در مرحله بعد، یک تحلیل پیشبینی دسترسپذیری سالیانه تجهیز در یک بازه زمانی 20 ساله انجام گرفته که بدین ترتیب، سالهای بحرانی تجهیز از نظر مدتزمان خرابی با ارزیابی و بررسی دسترسپذیری سالیانه مشخص میشود. برای این هدف، با استفاده از منطق فازی، از یک پایگاه دانش و تجربه انسانی جهت برآورد مدتزمانهای تعمیر استفاده شده و با طراحی یک سیستم عصبی-فازی، کل زمانهای تعمیر شبیهسازی شده است؛ که جهت تخمین و پیشبینی زمان تعمیر تجهیز بهکار برده شده است. در ادامه، با استفاده از روش شبیهسازی مونت کارلو، دسترسپذیری سالیانه، نرخ تعمیر وابسته بهزمان و سایر شاخصهای دسترسپذیری محاسبه شده است. مدل هدف، پمپ اصلی سیستم روغنکاری واحد توربین گازی پالایشگاه آبادان در ایران است. بررسی نتایج بهدستآمده، نشان میدهد که اعمال تعمیرات پیشگیرانه در بازههای زمانی بهینه 150 تا 160 روزه، تأثیر بهسزایی در افزایش دسترسپذیری تجهیز داشته و منجر به کاهش بازرسیهای دورهای اضافی میگردد. همچنین حداقل دسترسپذیری سیستم، 96% و حداکثر 99% پیشبینی شده است.
Keywords