اثربخشی روان‌درمانی تحلیلی یکپارچه‌نگر بر واکنش تأملی و مشکلات بین‌فردی افراد مبتلا به نارضایتی جنسیتی

Abstract

زمینه و هدف: افراد دارای نارضایتی جنستی با مشکلات اجتماعی و روان‌شناختی متعددی روبه‌رو هستند. هدف از پژوهش حاضر تعیین اثربخشی روان­درمانی تحلیلی یکپارچه­نگر بر واکنش تأملی و مشکلات بین‌فردی افراد مبتلا به ملال جنسیتی بود. مواد و روش­ها: این پژوهش کاربردی با طرح نیمه­آزمایشی، از نوع تک‌آزمودنی با خط پایه بود. از میان مراجعان دارای اختلال ملال جنسیتی که به پزشکی قانونی استان تهران در سال 1401مراجعه کرده بودند، 4 نفر به روش نمونه­گیری در دسترس انتخاب و به مدت 8 ماه تحت درمان تحلیلی یکپارچه­نگر قرار گرفتند. داده­ها در سه مرحله خط پایه، درمان و پیگیری به مدت 9 ماه با استفاده از پرسش‌نامه واکنش تأملی فوناگی (1991) و مشکلات بین­فردی بارخام (1996) جمع­آوری شدند. به‌منظور تجزیه و تحلیل داده‌ها از تحلیل دیداری و محاسبه درصد بهبودی استفاده شد. یافته­ها: نتایج نشان داد که در مراحل درمان و پیگیری، نمره کلی واکنش تأملی، افزایش و مشکلات بین‌فردی کاهش معناداری داشته است (P<0.05). شاخص اطمینان واکنش تأملی افزایش و شاخص عدم‌اطمینان کاهش معناداری داشته است که این تغییرات در طول زمان پایا بودند. همچنین، اندازه اثر درمان در ابعاد گشودگی، پرخاشگری، حمایت دیگران و وابستگی زیاد است. از لحاظ پایابودن تغییرات می‌توان نتیجه گرفت که در تمام ابعاد تغییرات، پایا هستند. نتیجه‌گیری: می‌توان گفت که روان‌درمانی تحلیلی یکپارچه­نگر می­تواند موجب بهبود واکنش تأملی و کاهش مشکلات بین‌فردی در افراد مبتلا به ملال جنسیتی شود. از این رو متخصصان سلامت روان می‌توانند از این درمان در بهبود بهداشت روانی افراد دارای ملال جنسیتی استفاده کنند.

Keywords

• ملال جنسیتی
• روان درمانی تحلیلی یکپارچه‌نگر
• واکنش تأملی
• مشکلات بین‌فردی