بررسی تاثیر کاربرد بیوچار و کاه گندم بر بهره وری آب آبیاری در گیاه جو

Abstract

کاربرد ترکیباتی که ظرفیت نگهداشت رطوبت خاک را بهبود بخشند یکی از راهکارهای افزایش کارایی مصرف آب در بخش کشاورزی و حل مشکل کم آبی است. در بسیاری منابع به جنبه­های مثبت متعدد کاربرد مواد آلی از جمله بیوچار به عنوان اصلاح­ کننده خاک و بهبودگر ظرفیت نگهداشت رطوبت اشاره شده است. بیوچار1، ترکیب غنی از کربن متخلخلی است که در اثر پیرولیز مواد آلی طبیعی تولید می­شود. در تحقیق حاضر مقادیر صفر درصد بیوچار(B1) ، دو و نیم درصد بیوچار (B2)، پنج درصد بیوچار(B3) و هفت و نیم درصد بیوچار(B4)، همچنین دو و نیم درصد کاه گندم(W1) و پنج درصد کاه(W2) به خاک با بافت لوم رسی(S1) و نیز خاک لوم شنی(S2) افزوده ­شدند. این آزمایش گلدانی بر پایه طرح کاملا تصادفی در سه تکرار و در گلخانه انجام شد. کاربرد بیوچار سبب گردید بهره­وری آب در تیمارهای S­1­B4 و S2B4 به ترتیب 138 و 128 درصد افزایش یابد. کاه بر عملکرد زراعی و بهره­وری آب تاثیر منفی داشت به طوری که عملکرد بیولوژیک در خاک لوم رسی و لوم شنی به ترتیب 82 و 73 درصد کاهش یافت، بهره­وری آب در تیمارهای S1W1 و S2W1، 41 درصد و 25 درصد کاهش نشان داد. این کاهش­ها از لحاظ آماری معنی­دار بودند(01/0>P) و در هر دو نوع خاک با افزایش کاه، تشدید شدند. تحقیق حاضر نشان داد که کاربرد بیوچار می ­تواند راهکاری برای بهبود عملکرد و در نتیجه، بهره­ وری آب در بخش کشاورزی باشد.

Keywords

• رطوبت خاک
• زیست توده گیاه
• عناصر غذایی خاک
• مواد آلی