بهبود صفات رشدی و عملکرد اسانس ریحان (.Ocimum basilicum L) با کاربرد اینتروباکتر و محلول‌پاشی سیلیس در شرایط کم‌آبیاری

Abstract

اهداف: کمبود آب از مهم‌ترین عوامل محدود‌کننده رشد و نمو گیاهانی مانند ریحان است که کاربرد باکتری‌های افزاینده رشد و سیلیس موجب بهبود آن‌ها می‌شوند. در همین راستا پژوهشی با هدف بررسی اثر باکتری اینتروباکتر و محلول‌پاشی سیلیس بر ویژگی‌های رشدی و فیزیولوژیک ریحان در شرایط کم‌آبیاری اجرا شد.مواد و روش‌ها: این پژوهش به‌صورت کرت‌های خرد شده فاکتوریل در قالب طرح بلوک‌های کامل تصادفی با سه تکرار اجرا شد. عامل اصلی آبیاری در سه سطح (دور آبیاری دو، سه و چهار روز) و عامل فرعی باکتری اینتروباکتر در دو سطح (شاهد و تلقیح) و سیلیس در چهار غلظت (0، 6X، 6C و 12X) بودند.یافته‌ها: نتایج نشان داد آبیاری سه و چهار روز به‌تنهایی موجب کاهش صفات رشدی و برخی صفات فیزیولوژیک گردید. اما شاخص کلروفیل برگ در دور آبیاری سه و چهار روز و درصد و عملکرد اسانس در آبیاری چهار روز افزایش 11 تا 29 درصدی را نشان دادند. در شرایط کم‌آبیاری، افزودن سیلیس 12X در برخی از صفات بسیار مفید واقع شد. بکارگیری باکتری همراه با سیلیس 12X توانست کلروفیل a و a+b را در شرایط آبیاری کامل و عملکرد ماده خشک را در شرایط کم‌آبیاری بهبود ببخشد. اما در شرایط کم‌آبیاری، کاربرد سیلیس 12X درصد و عملکرد اسانس را به بالاترین میزان بهبود بخشید.نتیجه‌گیری: در مجموع تأثیر مثبت سیلیس بر بهبود صفات رشدی و فیزیولوژیک ریحان بیشتر از باکتری بود. به‌علاوه سیلیس با غلظت بالا (X) نتایج بهتری نسبت به غلظت پایین (C) نشان داد.

Keywords

• اسانس
• باکتری اینتروباکتر
• خشکی
• ریحان
• سیلیس