تأثیر لینالول، سینائول، بتا بوربونین و تمرینات هوازی به عنوان رویکردهای محافظتی در موش‌های مبتلا به آلزایمر

Abstract

مقاله پژوهشیمقدمه: بیماری آلزایمر، یک اختلال عصبی پیشرونده مرتبط با افزایش سن است. هدف از این مطالعه، تأثیر هشت هفته تمرین هوازی و مصرف لینالول، سینائول و بتا بوربونین بر پیشگیری و بهبود روند شناختی موش‌های مبتلا به آلزایمر می‌باشد.روش‌ها: 48 سر موش ماده با نژاد C57BL/6 میانگین سنی 15 ماه بصورت تصادفی به 8 گروه 6تایی تقسیم شدند. ترکیبات زیست فعال شامل لینالول با غلظت 5/2 میلی‌گرم/ کیلوگرم، سینائول با غلظت 100 میلی‌گرم/ کیلوگرم، بتا بوربونین با غلظت 72 میلی‌گرم/ کیلوگرم، به صورت گاواژ و تمرین هوازی با شدت متوسط به مدت 8 هفته انجام شد. آنالیز بیوانفورماتیکی ژن‌های Bdnf, Ngf و Creb را انتخاب و با qPCR-Real Time اندازه‌گیری شد.یافته‌ها: بیان Bdnf, Ngf و Creb در گروه آلزایمر+ترکیبات زیست فعال، گروه آلزایمر+تمرین هوازی و آلزایمر+ترکیبات زیست فعال + تمرین هوازی نسبت به گروه آلزایمر افزایش یافت. انجام تمرینات هوازی و مصرف ترکیبات زیست فعال قبل از القای آلزایمر سبب افزایش Bdnf, Ngf و Creb شد و نشان‌دهنده‌ی اثر حفاظتی در ابتلا به آلزایمر می‌باشد. تأثیر سینرژیک در گروه ترکیبات زیست فعال+تمرین هوازی+آلزایمر بر بیان ژن‌ها نسبت به سایر گروه‌ها مشاهده شد. میزان شناسایی شیء جدید در آلزایمر+ترکیبات زیست فعال+تمرین هوازی نسبت به سایر گروه‌ها افزایش معنی‌دارای را نشان می‌دهد.نتیجه‌گیری: کاهش بیان ژن Bdnf, Ngf و Creb در گروه ترکیبات زیست فعال+تمرین هوازی+آلزایمر نسبت به سایر گروه‌ها کمتر رخ داده است که این نتایج حاکی از تأثیر حفاظتی بر روند آلزایمری شدن می‌باشد.

Keywords

• بیماری آلزایمر
• بیوانفورماتیک
• تمرین
• bdnf
• ترکیبات زیست فعال