نهج البلاغه و مبانى خط‏مشى گذارى در حکومت

Abstract

بازگشت نظرى و عملى به میراث اسلامى‏ـ سیاسى از لوازم بالندگى «تفکر و اندیشه» جدید است، و عمده‏ترین زیر بناى این میراث بزرگ، سیره معصومین علیهم‏السلام بالأخص سیره حکومتى امام على علیه‏السلاماست که بخش عمده آن در نهج‏البلاغه آمده است. با الگو بردارى صحیح و متناسب با زمان از حکومت علوى، مى‏توان حکومت حقّه على ابن ابى‏طالب علیه‏السلام را یک الگوى تمام عیار براى تمامى عدالت پیشگان و آزادگان معرفى کرد. امام على به عنوان یک انسان کامل به موضوعات و مسائل اجتماعى، سیاسى و فرهنگى پرداخته و چشم اندازهاى گرانقدر خویش را در دوران حکومت پنج ساله خود عرضه کرده که نهج‏البلاغه ثمره این نگرش‏ها و تراوشات فکرى و عملى آن حضرت در عرصه سیاست و حکومت است. که به طور مسلّم این تراوشات عقلى ـ وحیانى امام در کارآمدى نظام اسلامى و بازشناسى مبانى فکرى و ارزشى آن راهگشاست این مقاله گامى است در جهت این هدف بلند تا اصول و مبادى حکومت اسلامى را با توجه به میراث سیاسى گرانقدرى که در نهج البلاغه نهفته است استخراج کنیم.