Ṭibb-i Tavānbakhshī (Jun 2020)
تاثیر تمرینات تصویرسازی حرکتی و فعال بر الگوی الکترومایوگرافی حرکت هایپراکستنشن ران در زنان دارای هایپرلوردوز کمری
Abstract
مقدمه و اهداف امروزه کمردرد یکی از مشکلات شایع است؛ بنابراین هدف از مطالعه حاضر تاثیر سه روش تمرینی تصویرسازی حرکتی، فعال و ترکیبی (تصویرسازی و فعال) بر الگوی حرکتی هایپراکستنشن ران در زنان هایپرلوردوز کمری است. مواد و روش ها در پژوهش حاضر 36 زن دارای هایپرلوردوز کمری در سه گروه قرار گرفتند. گروهها به مدت شش هفته و هفته ای سه جلسه به تمرینات پرداختند. درجه لوردوز کمری با استفاده از خطکش منعطف و فعالیت الکترومایوگرافی عضلات منتخب لگنی در حرکت هایپراکستنشن ران در وضیعت دمر با استفاده از الکترومایوگرام سطحی قبل و پس از مداخله اندازهگیری شد. یافته ها نتایج تحقیق حاضر نشان داد بین سه روش تمرینی اختلاف معنادار وجود دارد (P=0.005). بین روش تمرینی تصویرسازی ذهنی با روش تمرینی فعال و ترکیبی تفاوت معنادار وجود دارد، ولی بین دو روش فعال و ترکیبی تفاوت معنادار وجود ندارد. نتیجه گیری به نظر می‌رسد تمرینات ترکیبی در تغییر فعالیت کمربند لگنی موثر بوده، پیشنهاد میشود از تمرینات تصویرسازی حرکتی در کنار تمرینات جسمانی در اصلاح ناهنجاریها بهره گرفت.
Keywords
