تأثیر شش هفته فعالیت کاهش‌یافته به‌شکل درد نوروپاتیک بر بیان ژن پروتئین رانندۀ یکشنبۀ عصب سیاتیک رت‌های نر ویستار

Abstract

هدف از پژوهش حاضر، بررسی اثر شش هفته فعالیت کاهش­یافته به­شکل درد نوروپاتیک بر بیان ژن پروتئین رانندۀ یکشنبه در عصب سیاتیک رت­های نر ویستار می­باشد. جهت انجام پژوهش، 10 سر موش صحرایی نر نژاد ویستار (با میانگین وزنی 30±250 گرم) به دو گروه کنترل سالم (تعداد=5) و گروه فعالیت کاهش­یافته (تعداد=5) تقسیم شدند. طی شش هفته پس از آن، آزمون­های رفتاری درد نوروپاتیک در گروه­های پژوهشی به­صورت مستمر انجام شد و در پایان شش هفته، تغییرات بیان ژن پروتئین رانندۀ یکشنبه در عصبسیاتیک با تکنیک ریل تایم اندازه­گیری گردید و با روشΔΔCT-2 و آزمون تی مستقل محاسبه شد. تحلیل واریانس یک­طرفه نشان می­دهد آستانۀ تحریک درد که با آزمون­های رفتاری درد نوروپاتیک آلوداینیای مکانیکی و پردردی حرارتی سنجیده شده است، در گروه لیگاتور­بندی نسبت به گروه کنترل به­شکل معناداری کمتر می­باشد (P≤0.05). همچنین، میزان بیان ژن پروتئین رانندۀ یکشنبه در عصب سیاتیک در گروه لیگاتوربندی­شده به­طور معناداری نسبت به گروه کنترل افزایش داشته است (P≤0.05). یافته­های پژوهش حاضر بیانگر این است که فعالیت کاهش­یافته در اثر درد نوروپاتی با افزایش بیان پروتئین رانندۀ یکشنبه همراه بوده است که احتمالاً این افزایش با آسیب­ها و اختلالات مرتبط با تخریب عصب و انتقال آکسونی در فعالیت کاهش­یافته به­شکل درد نوروپاتیک مرتبط می­باشد.

Keywords

• درد نوروپاتیک
• فعالیت کاهش‌یافته
• اختلال انتقال آکسونی
• پروتئین رانندۀ یکشنبه