پاسخ اکوفیزیولوژیکی گیاهان میکوریزایی بالنگوی شهری ( Lallemantia iberica ) به سطوح مختلف آبیاری

Abstract

چکیده به منظور بررسی اثر میکوریزا بر ویژگی­های فیزیولوژیکی و عملکرد گیاه دارویی بالنگوی شهری تحت رژیم­های متفاوت آبیاری ، یک آزمایش دو ساله در طی سال­های1393 و 1394به صورت اسپلیت پلات با سه تکرار در مزرعه تحقیقاتی هنرستان کشاورزی شهید بهشتی ارومیه اجرا شد. تیمارهای آزمایشی شامل رژیم­های آبیاری پس از 40، 80، 120 و 160 میلی­متر تبخیر از تشتک تبخیر کلاس A در کرت­های اصلی و میکوریزا (Glomus intraradices، G. verruciform و شاهد) در کرت­های فرعی قرار گرفتند. تاثیر آبیاری و میکوریزا بر کلروفیل a، b و کل و کارتنوئید برگ، سوپر اکسید دیسموتاز و مالون دی­آلدئید معنی­دار نبود. بیشترین میزان قند محلول (7/110 میکرومول در گرم وزن تر) و عملکرد اسانس (258/2 کیلوگرم در هکتار) به­ترتیب از رژیم­های آبیاری 120 و 80 میلی­متر تبخیر به­دست آمدند. بیشترین تعداد نیام (34/19 در بوته)، وزن هزار دانه (081/3 گرم) و عملکرد دانه (7/589 کیلوگرم در هکتار) مربوط به گیاهان تلقیح شده با گونه اینترارادیسس بود. بیشترین تعداد گره ( 5/12 گره در بوته) و قطر ساقه (16/1 میلی­متر) از گیاهان میکوریزایی (G. intraradicess) در تیمارآبیاری پس از 80 میلی­متر تبخیر مشاهده شد. بیشترین شاخص برداشت (84/26 درصد) و بتائین گلایسین (51 میکرومول در گرم وزن­تر) از گیاهان میکوریزایی (G. verruciform ) به­ترتیب در سطوح آبیاری 80 و 160 میلی­متر تبخیر به­دست آمد.به­طور کلی آبیاری پس از 80 میلی­متر تبخیر از تشتک تبخیر به­دلیل مصرف آب کمتر و عملکرد بالاتر در گیاهان بالنگوی شهری میکوریزایی توصیه می­شود.

Keywords

• اسانس
• بالنگو
• رنگیزه فتوسنتزی
• سوپر اکسید دیسموتاز
• گلوموس
• مالون دی‌آادهید