Pediatric Endocrinology, Diabetes and Metabolism (Sep 2010)
Retrospektywna ocena monitorowania przebiegu wzrastania osób urodzonych w latach 1989-1991
Abstract
Wprowadzenie: Systematycznie przeprowadzane pomiary długości, a po 18 mies.ż. – także pomiary wysokości ciała, umożliwiają prawidłowe kontrolowanie przebiegu rozwoju fizycznego dzieci i młodzieży. Dokonywanie wyłącznie pomiaru masy ciała jest nieprawidłowe i może prowadzić do błędnej oceny stanu pacjenta. Cel pracy: Ocena częstości pomiarów masy oraz wysokości ciała w okresie rozwojowym u młodzieży akademickiej urodzonej w latach 1989-1991. Materiał i metody: U 109 osób (52% kobiet), wiek 20,0±1,0 rok, zakres 19,1-23,8 roku oceniono urodzeniowe wymiary ciała, czas trwania ciąży oraz częstotliwość pomiarów masy i wysokości ciała od 1 do 18 r.ż. Wyniki: Częstość pomiarów długości i masy ciała była najkorzystniejsza w 1 i 2 r.ż., średnio co 3 miesiące w 1 r.ż. i 6 miesięcy – w 2 r.ż. Jednak w 1 r.ż. rozwój aż 1/3 dzieci oceniono w nieprawidłowy sposób, wyłącznie na podstawie pomiaru masy ciała. W 2 r.ż. bez względu na wielkość urodzeniowej masy ciała pomiary przeprowadzano częściej niż w czasie 1 r.ż., co może sugerować niedostateczne przygotowanie personelu medycznego do pomiaru długości ciała niemowlęcia. W okresie dojrzewania płciowego i skoku wzrostowego ocenę wysokości, a nawet masy ciała, przeprowadzono u stanowczo zbyt małego odsetka osób. Wnioski: 1. Pomiarowi masy ciała zbyt często nie towarzyszy pomiar długości lub wysokości ciała dziecka, co oznacza, że w takim przypadku lekarz nie może ocenić przebiegu wzrastania dziecka. 2. Zarówno w okresie dzieciństwa, jaki i dojrzewania płciowego pomiary wysokości i masy ciała były dokonywane zbyt rzadko, co u części badanych całkowicie uniemożliwiało dokonywanie oceny ich rozwoju fizycznego.
