شناخت اجتماعی (Jan 2016)
مقایسه خودکارآمدی در تعامل با همسالان و شایستگی اجتماعی در دانش آموزان پسر با رفتارهای پرخاشگرانه و عادی
Abstract
مقدمه: یکی از اختلالات رفتاری که شیوع آن به‌طور هشداردهندهای بالا است، پرخاشگری است. کودکان دارای رفتارهای پرخاشگرانه خانواده، مدرسه و اجتماع را با مسائل گوناگونی مواجه میکنند که آنها را در برابر آشفتگیهای روانی ـ اجتماعی دوران نوجوانی و حتی بزرگسالی آسیب‌پذیر می‌سازد. هدف این پژوهش مقایسه خودکارآمدی در تعامل با همسالان و شایستگی اجتماعی در دانش آموزان پسر پرخاشگر و عادی پایههای پنجم و ششم دوره ابتدایی شهر اهواز در سال تحصیلی 94-1393 بود. روش: نمونه این پژوهش شامل 250 دانشآموز پسر (125 دانشآموز پرخاشگر و 125 دانشآموز عادی) بود که به روش تصادفی چندمرحله‌ای انتخاب شدند. طرح پژوهش، علی ـ مقایسهای بود. ابزارهای مورد استفاده در این پژوهش شامل مقیاس خودکارآمدی کودکان در تعامل با همسالان، مقیاس شایستگی اجتماعی و پرسشنامه پرخاشگری کودک در مدرسه بود. داده‌ها با استفاده از روش تحلیل واریانس چندمتغیری (MANOVA) تحلیل شد. یافته ها: نتایج نشان داد که بین دو گروه از لحاظ خودکارآمدی در تعامل با همسالان و شایستگی اجتماعی تفاوت معنیداری وجود دارد. به‌علاوه، میزان خودکارآمدی در تعامل با همسالان و شایستگی اجتماعی در گروه پرخاشگر نسبت به گروه عادی کمتر بود. نتیجه گیری: بر اساس نتایج مطالعه حاضر، نقصان در خودکار آمدی در تعامل با همسالان و شایستگی اجتماعی میتواند به‌عنوان یکی از عوامل مهم در بروز رفتارهای پرخاشگرانه مورد توجه قرار گیرد.
