مجله دانشکده پزشکی اصفهان (Oct 2011)
تأثیر مکمل ویتامین D بر بهبود شاخص‌های گلایسمیک در بیماران مبتلا به دیابت نوع 2
Abstract
مقدمه: دیابت نوع 2 و کمبود ویتامین D هر دو از بیماری‌های شایع هستند. پژوهش‌های پرشمار ارتباط میان این دو را بررسی کرده‌اند، ولی یافته‌های آن‌ها مغشوش و گاه متناقض بوده‌اند. هدف این مطالعه، بررسی تأثیر مکمل ویتامین D بر روی بهبود پارامترهای گلایسمیک در بیماران مبتلا به دیابت نوع 2 بود. روش‌ها: در یک کارآزمایی بالینی دوسو کور تصادفی شده 60 بیمار مبتلا به دیابت نوع 2 همسان شده از نظر سن، جنس، شاخص توده‌ی بدنی و میزان کنترل دیابت به دو گروه 30 نفره تقسیم شدند. بیماران گروه مورد به مدت 12 هفته و ویتامین D خوراکی با دوز هر هفته 50000 واحد دریافت کردند. در همین مدت به گروه شاهد دارونما داده شد. یافته‌ها: سن بیماران مورد مطالعه بین 34 تا 76 سال با میانگین 7/10 ± 55 سال بود. درآغاز مطالعه ارتباط معنی‌داری میان غلظت سرمی HbA1c و 25 هیدروکسی ویتامین D در بیماران دیده نشد. در پایان مطالعه دریافت مکمل ویتامینD تأثیر معنی‌داری بر روی غلظت سرمی قند خون ناشتا، قند خون 2 ساعت پس از غذا، HbA1c و پروفایل لیپید نداشت. نتیجه‌گیری: تجویز مکمل ویتامین D (000/50 واحد در هفته به مدت 12 هفته) تأثیری بر شاخص‌های گلایسمیک و لیپیدهای بیماران دیابتی نوع 2 نداشت.
