Wykorzystanie pracy do stymulowania rozwoju dzieci i młodzieży w systemach wychowawczych XX wieku

Abstract

Skuteczność umasowionej w II połowie XIX wieku pracy produkcyjnej zainspirowała filozofów i pedagogów do modernizacji systemu edukacyjnego. Zrodził się ruch związany z wykorzystaniem walorów edukacyjnych i wychowawczych pracy, zwany po latach „szkołą pracy”. Miał kilka odmian (kierunków): amerykańską (J. Deweya), niemiecką (szkoła pracy G. Kerschensteinera), belgijską (szkoła życia O. Decroly’ego), rosyjską (szkoła pracy przemysłowej P. Błońskiego), polską (szkoła twórcza H. Rowida), skautową i inne. Najważniejszą cechą wspólną było uformować serca i umysł oraz postawę dzieci i młodzieży przez wykonywanie dobrze zorganizowanej aktywności produkcyjnej. „Szkoła pracy” stała się ponadto mocnym ogniwem reformy oświaty XX wieku o nazwie „nowe wychowanie”. Współcześnie fenomen pracy oraz możliwość i sposób wykorzystania jej walorów dydaktycznych i wychowawczych do intensyfikacji procesu nauczania i wychowania są nadal przedmiotem wielu eksperymentów edukacyjnych oraz doświadczeń wychowawczych, nie tylko w edukacji dzieci i młodzieży, ale także uczących się ludzi dorosłych – spostrzeżenie to będzie stanowić myśl przewodnią niniejszego artykułu.

Keywords

• systemy wychowawcze
• szkoła pracy