Polish Journal of Social Rehabilitation (Apr 2019)
Pracownicy zakładów karnych wobec zagrożenia wypaleniem zawodowym. Diagnoza zjawiska
Abstract
Celem badań pilotażowych było ustalenie skali ryzyka wypalenia zawodowego funkcjonariuszy zakładów karnych, oraz analiza jakie czynniki mogą pozostawać w związku z ryzykiem wypalenia. Znaczące w tym wypadku było ustalenie jakie style i strategie radzenia sobie stosują badani i jakie to może mieć znaczenie dla poziomu i skali wypalenia. Jaki jest poziom lęku badanych. Ważnym dla oceny dobrostanu badanych pracowników było poczucie własnej skuteczności badanych oraz ich poczucie satysfakcji z życia. Dla oceny ryzyka wypalenia znaczące jest też poczucie wsparcia społecznego, dlatego wśród celów poznawczych znalazła się ocena wsparcia i jego współzależność z wypaleniem zawodowym badanych funkcjonariuszy zakładów karnych. W badaniach wykorzystano Kwestionariusz Wypalenia Zawodowego Maslach, Kwestionariusz STAI – Inwentarz Stanu i Cechy Lęku, Kwestionariusz Radzenia Sobie w Sytuacjach Stresowych CISS, Kwestionariusz COPE – Wielowymiarowy Inwentarz do Pomiaru Radzenia Sobie ze Stresem, Skalę Uogólnionej Własnej Skuteczności GSES, Skalę Satysfakcji z Życia SWLS, Kwestionariusz SSQSR – Wsparcia Społecznego. Wyniki badań pilotażowych pozwoliły na ustalenie, że w grupie przebadanych 30 funkcjonariuszy ochrony z dwóch zakładów karnych, poziom wypalenia jest umiarkowany. Najsilniej zaznaczona jest depersonalizacja. Ich zachowanie cechuje wysoki poziom lęku przy jednoczesnym wykorzystywaniu zadaniowych stylów radzenia sobie i aktywnych strategii. Poczucie własnej skuteczności i satysfakcji z życia pozostają na średnim poziomie. Otrzymywane wsparcie społeczne nie jest w pełni satysfakcjonujące. Nie stwierdzono współzależności pomiędzy tymi zmiennymi i wypaleniem zawodowym badanych.
Keywords