مجله دانشکده پزشکی اصفهان (Nov 2020)
بررسی سطح سرمی ویتامین D در بیماران مبتلا به کهیر مزمن و مقایسه‌ی آن با افراد سالم در شهر اصفهان
Abstract
مقدمه: کهیر مزمن، یک اختلال التهابی پوستی است که حداقل شش هفته از مدت بیماری گذشته باشد. امروزه، نقش ویتامین D در بیماری‌های التهابی از جمله کهیر بسیار مورد توجه است. هدف از انجام این مطالعه، بررسی ارتباط ویتامین D و کهیر مزمن بود. روش‌ها: در این مطالعه‌ی مقطعی، ۴۰ بیمار مبتلا به کهیر مزمن و ۴۰ فرد سالم با دامنه‌ی سنی 60-۱۸ سال از بین مراجعه کنندگان به کلینیک سرپایی بیمارستان الزهرای (س) اصفهان در سال‌های 97-۱۳۹۶ تحت مطالعه قرار گرفتند. در کلیه‌ی این افراد، سطح ویتامین D با روش High-performance liquid chromatography (HPLC) اندازه‌گیری شد. سطح ۲۵-هیدروکسی ویتامین D به میزان کمتر از ۲۰ نانوگرم/میلی‌لیتر به عنوان کمبود (Deficiency) و سطح ۳۰-۲۰ نانوگرم/میلی‌لیتر به عنوان ناکافی (Insufficiency) در نظر گرفته شد. داده‌ها با روش‌های آماری مناسب مورد واکاوی قرار گرفتند. یافته‌ها: میزان متوسط ویتامین D سرم در گروه مورد ۶/۲۱ و در گروه شاهد ۸/۳۰ نانوگرم/میلی‌لیتر بود. در گروه بیماران، ۵/۴۲ درصد و در گروه شاهد ۵/۲۲ درصد سطح ویتامین D کمتر از 20 نانوگرم/میلی‌لیتر و همچنین در گروه مورد ۵/۴۲ درصد و در گروه شاهد 0/۲۵درصد سطح ویتامین D بین 30-۲۰ نانوگرم/میلی‌لیتر داشتند. بنابراین، شیوع کمبود و سطح ناکافی ویتامین D در بیماران 0/۸۵ درصد و در گروه شاهد 5/47 درصد بود. نتیجه‌گیری: این مطالعه نشان می‌دهد که شیوع کمبود ویتامین D در مبتلایان به کهیر مزمن نسبت به افراد سالم بیشتر است، اما یافتن رابطه‌ی علت و معلولی بین کهیر مزمن و ویتامین D نیازمند مطالعات وسیع‌تری می‌باشد.
Keywords
