Selçuk Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi (Feb 2008)
POSTMODERN BİR ‘GÖÇEBE’ NEDİM GÜRSEL: İZLER VE GÖLGELER’İN IŞIĞINDA ANLATININ ÖTESİNE
Abstract
Nedim Gürsel’in İzler ve Gölgeler adlıyapıtı, ‘yolculuk anlatısı’ ve ‘deneme türü’ arasında yer alan çok katmanlıve ilgi çekicidir. Yazar, yapıtta inceleme, anı, günce, yapıştırma, metinlerarasılık, yaşamöyküsel, nesnel öyküleme gibi çok sayıda çağdaşanlatım tekniklerinden yararlanarak okuru, dört anakarayıkapsayan uzamdan yazar, şair ve sanatçıların izlerini sürmeye çağırır. Baudelaire ile başlayan bu büyülü yolculuk, Caravaggio, Kafka, Puşkin ve Dostoyevski, Gogol, İvo Andriç, Borges, Tennessee Williams ile sürer ve Pierre Loti’nin İstanbul’unda sona erer. Gürsel, anlatısında gerçekçi bir tutum takınır. Betimlediği kişiler gibi uzam ve zaman da gerçeğe uygundur. Bu anlamda yapıt, yolculuk anlatısıve deneme türü eleştirisi ile uygunluk gösterir. Çok fazla bilgi ve derin araştırmanın sonucu olan bu anlatı, varsıl içeriğiyle okura okuma beğenisi kazandıracak belliktendir.
