Od przekazu wiedzy do uczenia samodzielności poznawczej i egzystencjalnej

Abstract

Szeroko pojmowane wymagania współczesnej cywilizacji stawiają szkołę w obliczu konieczności podejmowania zadań pozwalających na realizowanie edukacji inspirującej. Jednym z nich wydaje się wdrażanie ucznia do samodzielności poznawczej drogą autentycznego (receptywnego) uczestnictwa w procesie dydaktycznym oraz do samodzielności egzystencjalnej, m.in. poprzez stymulowanie refleksyjności podmiotu nad własnym działaniem. Wobec powyższego niezbędne staje się doskonalenie metodologicznych kompetencji ucznia, dzięki którym będzie on mógł poradzić sobie z wielością informacji i tworzyć wiedzę nową z zasobów już posiadanej (podstawa samodzielności poznawczej), a także kompetencji aksjologicznych umożliwiających interpretowanie i nadawanie znaczeń otaczającej rzeczywistości (fundament samodzielności egzystencjalnej).