اثر تغذیه سیلاژ یونجه با مقادیر مختلف خرمای ضایعاتی بر جمعیت پروتوزوآی شکمبه، میزان تولید پروتئین میکروبی و فراسنجه های خون در گوسفند کرمانی

Abstract

در این تحقیق، اثر تغذیه سیلاژ یونجه با مقادیر مختلف خرمای ضایعاتی بر سنتز پروتئین میکروبی، جمعیت پروتوزوآ و فرأسنجه های خونی در هشت رأس گوسفند نَر کرمانی با میانگین وزنی 2±47‌کیلوگرم در قالب طرح چرخشی در 2‌دوره 21‌روزه بررسی گردید. برای تهیه سیلاژ، یونجه با درصد های صفر، پنج، 10 و 15‌درصد خرمای ضایعاتی با هم مخلوط و به‌مدت 45‌روز در سطل هایی با گنجایش 40 لیتر سیلوگردید. پس از تعیین ترکیبات شیمیایی سیلاژ های یونجه ، از سیلاژها به‌میزان 30‌درصد در جیره های آزمایشی شامل: 1) جیره شاهد (سیلاژ یونجه بدون خرمای ضایعاتی)، 2) جیره حاوی سیلاژ یونجه با 5‌درصد خرمای ضایعاتی، 3) جیره حاوی سیلاژ یونجه با 10‌درصد خرمای ضایعاتی و 4) جیره حاوی سیلاژ یونجه با 15‌درصد خرمای ضایعاتی استفاده شدند. نتایج این تحقیق نشان‌داد که جمعیت کل پروتوزوآ و تمامی گونه های هولوتریش، سلولیتیک و انتودینیوم در مایع شکمبه با افزودن خرمای ضایعاتی به سیلاژ یونجه به‌صورت روند خطی افزایش یافت. هم‌چنین جیره حاوی سیلاژ یونجه با 15‌درصد خرمای ضایعاتی سبب افزایش ابقا نیتروژن و پروتئین میکروبی شد. با افزایش مقدار خرمای ضایعاتی در سیلاژ یونجه در جیره های آزمایشی، سطح کلسترول و نیتروژن اوره ای خون به‌صورت معنی داری تغییر پیدا کرد و سطح تری گلیسیرید خون به‌صورت روند خطی تحت تاثیر جیره های آزمایشی قرار گرفت. به‌طور کلی با توجه به نتایج به‌دست آمده، استفاده از مقدار 15‌درصد خرمای ضایعاتی در تهیه سیلاژ یونجه سبب بهبود ابقاء نیتروژن و افزایش سنتز پروتئین میکروبی شد. بنابراین می توان از این سیلاژ، در تغذیه دام استفاده نمود.

Keywords

• خرمای ضایعاتی
• سنتز پروتئین میکروبی
• سیلاژ یونجه
• فرأسنجه های خونی