Konya Gevale Kalesinde Bulunan Bir Zihgir; Türk Sanatında ve Okçuluğunda Yeri

Abstract

Zihgir genellikle okçulukta başparmağa takılan bir yüzük olup, yaralanmaları önlemek ve koruma sağlamak için kullanılmıştır. Günümüz bilgilerine göre zihgir genellikle dayanıklı malzemelerden kemik, boynuz, metal gibi tarih boyunca imal edile gelmiştir. Çalışmanın esas amacını, sedef gibi kırılgan bir malzemeden zihgir yüzüğünün imal edilmesindeki nedenin araştırılması oluşturmaktadır. Gevale Kalesinde bulunan sedef bir zihgir ile daha önce karşılaşılmaması da çalışmayı önemli bir konuma taşımaktadır. Araştırmalarımızda ve son verilerde zighirin kadın, erkek ve çocuklarda kullanıldığı görülmektedir. Ancak müzelerdeki Osmanlı dönemi padişah zihgirleri ve günümüzde geleneksel okçuluk sporu yapan erkeklerin başparmak ölçüleri dikkate alındığında; araştırma ile Gevale Sedef Zihgirinin bir erkeğe ait olabileceği ispat edilmeye çalışılmıştır. Diğer bir sorun zihgirin ilk ne zaman ortaya çıktığı, kullanılmaya başlandığıyla ilgilidir. Zihgirin ilk ortaya çıkışı ele alınırken, örneklerinin yetersizliğinden dolayı, okçuluk ve atlı okçuluğun görüldüğü sanat eserlerinden yola çıkılarak birtakım veriler elde edilmeye çalışılmıştır. Bunun için Türklerde yay tutuş ve ok atışı esnasındaki başparmak çekişi üzerinde durulmuştur. Aynı zamanda zihgir bir takı olarak da yüzük çeşidi şeklinde kullanılmıştır. Zihgirlerde kullanılan malzeme, ne amaçla yapıldıkları ve çeşitleri irdelenmiştir. Türk kültüründeki atlı okçuluğa bağlı olarak yeri, sanat eserlerindeki örnekleri minyatürler, çini, sikke ve metal küçük el sanatlarındaki formları değerlendirilmiştir. Makalede Konya Gevale Kalesi Arkeolojik kazılarında ortaya çıkartılan; sedef zihgirin yapılış amacı, kimin tarafından kullanıldığı, dönemi üzerine ayrıntılı bir irdeleme yapılmıştır.