اثر تمرین با آینه بر تعادل بیماران سکته مغزی مزمن

Abstract

هدف: سکته مغزی شایع ترین بیماری ناتوان کننده نورولوژیک در بزرگسالان است که باعث آسیب به سیستم های حسی، حرکتی و ادراکی می ­شود. هدف از پژوهش حاضر بررسی تاثیر هشت هفته تمرین با آینه­ بر تعادل بیماران مرحله مزمن پس از سکته مغزی بود. روش­ بررسی: جامعه آماری شامل بیماران سکته مغزی مزمن مراجعه کننده به کلینیک تخصصی سکته مغزی تبسم تهران بود. نمونه آماری شامل30 بیمار مزمن دارای شرایط ورود به پژوهش بودندکه با رضایت و داوطلبانه در پژوهش شرکت کردند. آزمودنی­ها داوطلب به طور تصادفی ساده به دو گروه تجربی آینه ­درمانی با میانگین سن 10/6 ± 55/2 و کنترل با میانگین سن 6/3 ±54 تقسیم شدند. هر دو گروه در پیش­آزمون، میان آزمون که پس از چهار هفته و پس­آزمون مقیاس تعادل برگ (Berg) که پس از هشت هفته برگزار شد شرکت کردند. برنامه تمرین دو گروه مشابه و شامل هشت هفته هر هفته دو جلسه و هرجلسه 90 دقیقه شامل60 دقیقه تمرین معمول توانبخشی و 30 دقیقه تمرین با آینه در گروه تجربی و بدون استفاده از آینه در گروه کنترل بود. داده­ ها با استفاده از آزمون تحلیل واریانس مختلط 2 (گروه)* 3 (نوبت اندازه گیری) و با نرم افزار spss در سطح خطای 0/05 تحلیل شد. یافته ­ها: نتایج نشان داد از بین عوامل تعادل (0/001=p)، گروه (0/480=p) و اثرتعاملی تعادل و گروه (0/296=p) فقط عامل تعادل اثر معناداری داشت. تعادل در هر سه مرحله پیش ­آزمون، میان ­آزمون و پس ­آزمون تفاوت معناداری داشت. نتیجه ­گیری: درمجموع نتایج نشان­ داد تمرین با آینه باعث بهبود تعادل بیماران شد ولی این بهبود به اندازه­ای نبودکه بتواند تفاوت قابل توجهی بین دو گروه تجربی و کنترل ایجاد کند.

Keywords

• تمرین مقابل آینه‌
• تعادل
• سکته مغزی
• مزمن