مقایسه قدرت عضلات گردن بین افراد با پوسچر جلوآمدگی سر و افراد با پوسچر طبیعی

Abstract

مقدمه و اهداف پوسچر جلوآمدگی سر یکی از شایعترین اختلالات پوسچرال در ناحیه ستون فقرات گردنی-سینه­ای می­باشد که در تعریف ساده‌ی آن، سر نسبت به تنه و خط ثقل در وضعیت جلوتری قرار دارد و در نهایت می­تواند منجر به ایمبالانس عضلانی و درد احتمالی در آینده شود. در رابطه با قدرت عضلانی این افراد در مقایسه با افراد سالم مطالعه­ای در دسترس نمی­باشد. هدف از مطالعه حاضر مقایسه­ی قدرت عضلات گردنی در حین حداکثر انقباض ایزومتریک ارادی بین افراد با پوسچر جلوآمدگی سر و افراد سالم می­باشد. مواد و روش ها در مطالعه حاضر که از نوع تحلیلی-مقطعی به روش مورد شاهدی می­باشد، ۱۶ فرد سالم و ۱۸ نفر با پوسچر جلوآمدگی سر بعد از پرکردن فرم رضایت­نامه شرکت کردند. قدرت عضلات فلکسور و اکستانسور گردنی توسط دستگاه دینامومتر دستی در وضعیت­های طاقباز و دمر ارزیابی شد. سه انقباض ایزومتریک ارادی حداکثر به مدت ۵ ثانیه از حرکات فلکشن و اکستنشن با یک دقیقه استراحت میان آنها گرفته شد و میانگین این سه انقباض به منظور آنالیز بیشتر در نظر گرفته شد. از آزمون t مستقل و t زوجی به منظور مقایسه میانگین حداکثر قدرت بین دو گروه و مقایسه درون­گروهی استفاده شد. یافته ها گروه FHP به طور قابل توجهی قدرت عضلانی کمتری در دو حرکت فلکشن (001/0P=) و اکستنشن (00۱/0P=) گردن در مقایسه با افراد سالم نشان دادند. نتیجه گیری ضعف عضلات فلکسور و اکستانسور گردن در افراد FHP در مقایسه با افراد سالم دیده می­شود. یافته­های مطالعه پیش­رو ضرورت برنامه­ی تقویت عضلات برای افراد مبتلا به FHP و همچنین کاربران رایانه­ها و افراد بدون علائمی که به مدت طولانی رانندگی می­کنند یا نشستن­های طولانی­مدت در برنامه روزمره زندگی دارند را نشان می­دهد.

Keywords

• قدرت عضلانی
• حداکثر انقباض ایزومتریک ارادی
• ستون فقرات گردنی
• پوسچر جلوآمدگی سر