Ankara Medical Journal (Jun 2018)
Aile Hekimlerinin İş Doyumu Düzeylerinin Değerlendirilmesi
Abstract
Amaç: Birinci basamak sağlık hizmeti sunan aile hekimlerinin iş doyum düzeylerinin belirlenmesi ve ilişkili faktörlerin saptanmasıdır. Materyal ve Metot: Araştırma, Ankara ilinde aile hekimlerine yönelik Mart 2015 - Mart 2016 tarihleri arasında Halk Sağlığı Kurumu tarafından düzenlenen eğitimlere katılan tüm aile hekimleri ile gerçekleştirilmiştir. Düzenlenen 15 eğitime katılan hekimler ile yüz yüze görüşme yöntemi ile anket formu kullanılarak yapılmıştır. Araştırmada, araştırmacılar tarafından amaca uygun olarak yapılan literatür taraması doğrultusunda oluşturulan sorular ve Minnesota İş Doyum Ölçeği’nin 20 ifadeyi içeren kısa formu kullanılmıştır. Bulgular: Aile hekimlerinin çalıştıkları bölgeler itibarı ile genel iş doyumu, içsel iş doyumu ve dışsal iş doyumu puan ortalamaları karşılaştırıldığında bölgeler arası dışsal iş doyumu puanları arasında istatistiksel olarak anlamlı bir fark saptanmıştır. Katılımcı aile hekimlerinin genel iş doyumu puan ortalamaları, yaş, cinsiyet, medeni durum, çocuk sahibi olma ve sigara içme durumuna göre istatistiksel olarak anlamlı bir farklılık göstermezken, hekimlerin aile hekimliği yaptıkları süreler açısından genel iş doyumu puan ortalamaları arasında istatistiksel olarak anlamlı bir fark bulunmuştur. Araştırmaya katılan aile hekimlerinin 622’sinin (%79,53) genel iş doyumu orta düzeyde bulunurken, yüksek iş doyumuna sahip aile hekimlerinin oranı ise %20,20 olmuştur. Sonuç: Araştırmada aile hekimlerinin çoğunlukla orta düzeyde genel iş doyumuna sahip olması, iş doyum düzeyinin yükseltilmesi için buna neden olan faktörlerin tespit edilerek gereken iyileştirmelerin yapılmasını gerekli kılmaktadır. Bu faktörler içsel olabileceği gibi dışsal da olabilmektedir. Bu faktörlerin tespiti ve geliştirilmesine yönelik atılacak adımlar birinci basamak sağlık hizmetlerinde aile hekimlerinin verimliliğini arttıracak ve memnuniyet düzeylerini yükseltecektir.
Keywords
