بررسی ساختار عاملی تأییدی، روایی و اعتبار شاخص احتمال پاداش در دانش آموزان مقطع متوسط دوم شهر تهران

Abstract

مقدمه: سندرم کمبود پاداش ریشه بسیاری از اختلالات روان و مشکلات رفتاری هست. تجارب طولانی مسیرهای شکست‌خورده به کسب تقویت مثبت، به‌عنوان محرک­های غیرشرطی برای انسان و دیگر موجودات عمل می­کند و مؤلفه‌هایعاطفی از قبیل افسردگی و اضطراب را فرامی‌خواند. هدف این مطالعه بررسی ویژگی­های روان­سنجی و ساختار عامل تأییدی شاخص احتمال پاداش در میان دانش آموزان مدارس دولتی شهر تهران بود.روش: مطالعه حاضر از نوع مطالعات اعتبار یابی و روان‌سنجی است. جامعه آماری پژوهش کلیه دانش آموزان مدارس دولتی مقطع متوسطه دوم شهر تهران بود که از بین آن­ها 364 نفر به روش نمونه‌گیری خوشه­ای چندمرحله‌ای انتخاب و از آنان خواسته شد ­ شاخص احتمال پاداش، مقیاس اصلاح‌شده وسواس فکری – عملی ییل براون برای اختلال بدشکلی بدن و پرسش‌نامه حمایت اجتماعی ادراک‌شده‌ی چندبعدی سمیت و همکاران را تکمیل کنند.نتایج:نتایج تحلیل عامل تأییدی نشان داد الگوی دوعاملی شاخص احتمال پاداش، شامل احتمال پاداش و سرکوبگرهای محیطی دارای برازندگی مناسبی است. ضریب اعتبارکل پرسشنامه و خرده مقیاس احتمال پاداش و خرده مقیاس سرکوبگرهای محیطی به روش آلفای کرون باخ به ترتیب 0.90، 0.88 و 0.83 به دست آمد که نشان­دهنده­ی اعتبار مناسب ابزار است. این مقیاس همبستگی معناداری را با مقیاس­های حمایت اجتماعی ادراک‌شده‌ی چندبعدی سمیت و همکاران و اصلاح‌شده وسواس فکری – عملی ییل براون نشان داد که روایی همگرا پرسشنامه را تائید کرد.بحث و نتیجه‌گیری: نتایج حاکی از این است که مقیاس شاخص احتمال پاداش، در جامعه ایرانی از روایی و اعتبار مناسب در میان دانش آموزان برخوردار است و می‌تواند در مطالعات روان‌شناسی مورداستفاده قرار گیرد.

Keywords

• شاخص احتمال پاداش
• ساختار عاملی
• روایی
• اعتبار