مجله دانشکده پزشکی اصفهان (Mar 2012)
بررسی نتایج Double tibial osteotomy در بیماران مبتلا به ژنوواروم همراه با تیبیاوارا
Abstract
مقدمه: ژنوواروم در بیمارانی که دارای یک بیماری زمینه‌ای شناخته شده مثل ریکتز یا استئومالاسی هستند یک دفرمیتی پیچیده است. این بیماران علاوه بر دفرمیتی و انحراف در ناحیه‌ی پروگزیمال تیبیا دارای دفرمیتی و انحراف در قسمت میانی و دیستال نیز می‌باشند که می‌تواند باعث عوارض و ناتوانی‌های بارزی در این بیماران گردد. در این مطالعه بیماران در دو سطح پروگزیمال و دیستال استئوتومی بررسی شدند و پارامترهای رادیولوژیک مربوط به اصلاح راستای اندام را پس از استئوتومی در دو سطح، مورد بررسی قرار گرفت. روش‌ها: این یک مطالعه یک کارآزمایی بالینی آینده‌نگر بود. 15 بیمار دارای ژنوواروم همراه با Bowing قسمت میانی و دیستال ساق وارد مطالعه شدند. قبل و بعد از عمل (بعد از یونیون) Alignment view از بیماران گرفته شد و بهبود پارامترهای رادیولوژیک به دنبال دو سطح استئوتومی بررسی شد. یافته‌ها: میانگین زاویه‌ی تیبیو فمورال قبل از عمل 3/18 درجه و پس از عمل 93/3 درجه بود. میانگین Medial proximal tibial angle (MPTA) قبل از عمل 13/79 درجه و پس از عمل 06/89 درجه بود. میانگین Lateral distal tibial angle (LDTA) قبل از عمل 40/96 درجه و پس از عمل 73/88 درجه بود و 73 درصد بیماران (11 اندام) پس از عمل محور مکانیکی طبیعی داشتند. بهبود تمامی زوایا از نظر آماری معنی‌دار بود. نتیجه‌گیری: در بیمارانی که ژنوواروم همراه با دفرمیتی قسمت میانی و دستیال تیبیا دارند امکان اصلاح راستای اندام با یک سطح استئوتومی وجود ندارد. انجام استئوتومی در قسمت پروگزیمال و سوپر مالئولار می‌تواند به طور مؤثری هم راستای اندام را اصلاح کند و هم Orientation Joint این بیماران را در وضعیت طبیعی حفظ کند.
