مجله دانشگاه علوم پزشکی سبزوار (May 2014)
بررسی اثر بی دردی لیدوکائین- مپریدین با لیدوکائین-مپریدین - نیتروگلیسرین در روش بی حسی وریدی منطقه‌ای
Abstract
زمینه و هدف: بی حسی منطقه‌ای داخل وریدی (IVRA) یک روش ساده و قابل اعتماد برای ترمیم جراحات اندام فوقانی محسوب می‌شود. برای بهبود کیفیت بلوک، کاهش درد تورنیکه و بی‌دردی بعد از عمل ترکیبات متفاوتی به داروهای بی‌حس‌کننده موضعی اضافه می‌شوند. هدف اصلی از انجام این مطالعه تعیین اثر نیتروگلسیرین در بهبود کیفیت بلوک داخل وریدی منطقه‌ای با لیدوکائین- مپریدین می‌باشد. مواد و روش‌ها: در این کارآزمایی بالینی 50 بیمار با جراحات اندام فوقانی برای بی‌حسی منطقه‌ای داخل وریدی به‌صورت تصادفی در دو گروه مساوی قرار گرفتند. پس از بستن تورنیکه در گروه شاهد 200 میلی گرم لیدوکائین و 20 میلی گرم مپریدین و در گروه آزمون 200 میلی‌گرم لیدوکائین، 20 میلی‌گرم مپریدین و 200 میکروگرم نیتروگلسیرین تزریق شد. در هر دو گروه حجم دارو با نرمال سالین تا 40 سی‌سی رقیق شد. شروع بلوک حسی، کیفیت بلوک، نیاز به مخدر، زمان شروع درد و اولین دوز تزریق مسکن بعد از تخلیه تورنیکه ثبت شد. یافته‌ها: شروع بلوک حسی در گروه نیتروگلسیرین (1/1 ±7/3 دقیقه) نسبت به گروه مپریدین (3/1±1/5 دقیقه) کوتاه‌تر بوده است (004/0=P). کیفیت بی‌دردی دو گروه تفاوتی را نشان نداد و نیاز به فنتانیل برای کنترل درد در دو گروه برابر بود. درد در گروه مپریدین (448/73 – 07/35) 28/52 دقیقه و در گروه نیتروگلسیرین (23/92-28/61) 79/78 دقیقه بعد از تخلیه تورنیکه شروع شد. (29/0=P) زمان نیاز به مخدر در گروه لیدوکائین – مپریدین (18/81-39/40)78 /60 دقیقه و در گروه لیدوکائین- مپریدین – نیتروگلیسرین (06/106-30/69)68/87 دقیقه بود (064/ 0 P =). نتیجه‌گیری: بررسی این مطالعه نشان داد که افزودن نیتروگلسیرین به لیدوکائین و مپریدین زمان شروع بلوک حسی را کوتاه می‌کند؛ اما کیفیت بلوک منطقه‌ای داخل وریدی، بی‌دردی بعد از عمل و نیاز به مخدر را در بیماران تحت عمل جراحی دست تغییر نمی‌دهد.
