بررسی ارتباط بین مهارت بازاندیشی و پیشرفت تحصیلی دانشجویان پزشکی دانشگاه علوم پزشکی اصفهان

Abstract

مقاله پژوهشیمقدمه: بازاندیشی، یک مهارت کلیدی برای یادگیری از تجربه است که منجر به اصلاح بینش و عملکرد می‌شود. هدف این مطالعه، بررسی ارتباط بین مهارت بازاندیشی و پیشرفت تحصیلی بود.روش‌ها: مطالعه از نوع توصیفی و همبستگی بود که در سال 1401 بر روی دانشجویان پزشکی اجرا شد. نمونه‌گیری به روش تصادفی طبقه‌ای نسبتی از هر مقطع انجام گردید. ابزار مورد استفاده، پرسش‌نامه‌ی بازاندیشی بود که نسبت روایی محتوا و پایایی برای پرسش‌نامه به ترتیب 0/75 و 0/75 محاسبه شده بود. داده‌های حاصل، مورد تجزیه و تحلیل آماری، توصیفی و تحلیلی (فراوانی، میانگین، انحراف معیار، همبستگی Pearson و رگرسیون خطی) قرار گرفت.یافته‌ها: داد 301 پرسش‌نامه جمع‌آوری شد که 54/5 درصد خانم‌ها و 87/4 درصد، مجرد بودند. میانگین و انحراف معیار معدل کل نمونه‌ها (1/31 ± 16/57)، معدل دوره (1/28 ± 16/76) و نمره‌ی بازاندیشی کل (7/32 ± 64/67) بود. در بررسی ارتباط بین نمره‌ی حیطه‌ی بازاندیشی قبل از عمل و معدل دوره در مقطع کارورزی (0/19 = R، 0/05 = P) و نمره‌ی حیطه‌ی بازاندیشی بعد از عمل و معدل دوره در مقطع کارورزی (0/25 = r و 0/01 = P) ارتباط کوچک معنی‌داری وجود داشت. در رگرسیون خطی معدل دوره، بازاندیشی و سن، مدل در مقطع کارورزی معنی‌دار شد که 6 درصد از واریانس معدل دوره را نمره‌ی بازاندیشی تبیین می‌کند (0/06 = r، 0/04 = P).نتیجه‌گیری: نتایج نشان‌دهنده‌ی این بود که در مقطع بالینی بازاندیشی دانشجویان قبل از عمل و بعد از عمل ارتباط معنی‌داری با پیشرفت تحصیلی آن‌ها داشته است که با توجه به این ارتباط، لازم است که برنامه‌ریزان آموزشی توجه ویژه به برگزاری دوره‌های پرورش مهارت بازاندیشی در این مقطع داشته باشند.

Keywords

• بازاندیشی
• پیشرفت تحصیلی
• دانشجویان پزشکی