بررسی ارتباط بین دوز جذبی در سطح پوست با عوارض پوستی مزمن پرتودرمانی بستر پستان در بیماران مبتلا به سرطان پستان

Abstract

مقدمه: با توجه به شیوع روزافزون سرطان پستان و مراجعه دیرهنگام اکثر بیماران متاسفانه بخش عمده ای از آنان کاندید ماستکتومی و رادیوتراپی بستر پستان می شوند که خواه ناخواه عوارض زودرس و دیررسی را در بر خواهد داشت. مطالعه حاضر با هدف بررسی فراوانی عوارض مزمن پوست در میدان پرتودرمانی و ارتباط آن با دزهای سطح پوست در پلان رادیوتراپی بستر پستان، در بیماران مبتلا به سرطان پستان انجام شد. روش کار: در این مطالعه مقطعی، عوارض پوستی درمان ناشی از پرتودرمانی در 194 بیمار با سرطان پستان غیر متاستاتیک که طی سال های 88-1378 تحت پرتودرمانی بستر پستان و نواحی لنفاوی منطقه ای قرار گرفته بودند، بررسی شد. بیماران از نظر عوارض مزمن پوستی پرتودرمانی پستان یا بستر آن بر اساس جدول طبقه بندی RTOG بررسی شدند. تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از نرم افزار آماریSPSS (نسخه 18) و آزمون کای دو یا تست دقیق فیشر انجام شد. میزان p کمتر از 05/0 معنی دار در نظر گرفته شد. یافته ها: از 194 زن مورد مطالعه، 55 بیمار (4/28%) هیچ گونه عوارض مزمن پوستی نداشتند که بر اساس معیارهای RTOG، درجه صفر محسوب می شوند. همچنین 50 بیمار (8/25%) دچار عوارض مزمن پوستی مزمن درجه 1، 42 بیمار (6/21%) دچار عوارض مزمن پوستی مزمن درجه 2، 16 بیمار (2/8%) دچار عوارض مزمن پوستی مزمن درجه 3 و 31 بیمار (6/12%) دچار عوارض مزمن پوستی درجه 4 RTOG بودند. دز سطح پوست بر میزان بروز عوارض مزمن پوست در میدان پرتودرمانی، تأثیر معنی داری داشت. ارتباط مستقیم و معنی داری بین افزایش دوز دز ماکزیمم پوستی و عوارض مزمن پوستی مزمن پرتودرمانی، دیده شد. (009/0=p). نتیجه‌گیری: دز سطحی پوست در فیلد رادیوتراپی می تواند نتایج زیبایی را تحت تأثیر قرار دهد، که در طراحی درمان باید مدنظر قرار گیرد.

Keywords

• پرتودرمانی
• سرطان پستان
• عوارض مزمن پوستی