اثربخشی طرح‌واره درمانی بر روابط فرازناشویی و خشونت خانگی در زنان درگیر در طلاق عاطفی

Abstract

این پژوهش باهدف تعیین اثربخشی طرح‌واره درمانی بر روابط فرازناشویی و خشونت خانگی در زنان درگیر طلاق عاطفی انجام شد. این مطالعه نیمه تجربی با طرح پیش‌آزمون، پس‌آزمون و پیگیری با گروه­های آزمایش و کنترل بود. جامعه پژوهش زنان درگیر در طلاق عاطفی مراجعه‌کننده به کلینیک‌های خدمات روان‌شناختی شهر دزفول در سال 1397 بودند که از میان آنان 40 نفر با روش در دسترس انتخاب و با روش تصادفی در دو گروه مساوی (هر گروه 20 نفر) جایگزین شدند. گروه آزمایش 16 جلسه به مدت 2 ماه طرح‌واره درمانی دریافت کرد و گروه کنترل در لیست انتظار برای آموزش قرار گرفت. داده‌ها با مقیاس­های طلاق عاطفی (Gottman, Gottman & Silver, 1995)، خشونت علیه زنان (Haj-Yahia, 1999) و نگرش به خیانت زناشویی (Whatley, 2012) جمع‌آوری و با روش تحلیل واریانس با اندازه­های مکرر در نرم‌افزار SPSS-24 تحلیل شدند. نتایج نشـان داد کـه طرح‌واره درمانی بر کاهش روابط فرازناشویی و خشونت علیه زنان مؤثر است و این نتیجه در مرحله پیگیری پایدار بود (01/0>P). با توجه به این یافته­ها و تداوم اثر آن در مرحله پگیری، استفاده از طرح­واره درمانی برای کاهش روابط فرازناشویی و خشونت خانگی در زنان درگیر در طلاق عاطفی توصیه می­شود.

Keywords

• طرح‌واره درمانی
• طلاق عاطفی
• خشونت خانگی
• روابط فرازناشویی
• زنان