PREDİYABET HASTALARINDA D VİTAMİNİ VE PARATHORMONA GÖRE İNSÜLİN DİRENCİNİN DEĞERLENDİRİLMESİ

Abstract

Giriş ve Amaç: Prediyabet, bozulmuş açlık glikozu (BAG) ve bozulmuş glikoz toleransı (BGT) ile Diyabet Mellitus (DM) riskinin arttığı durumdur. Çalışmalar DM’un D vitamini ve Paratiroid Hormon (PTH) düzeyleri ile ilişkili olduğunu göstermektedir. Bu çalışmada prediyabetik hastalarda D vitamini ve PTH düzeyi ile insülin duyarlılığının değerlendirilmesi amaçlandı. Gereç ve Yöntem: Bu kesitsel araştırma 1 Haziran 2017 ve 30 Kasım 2017 arasında prediyabet olan 17-87 yaş arası 100 kişi ile yapıldı. Prediyabet durumu çalışmanın bağımlı değişkeni iken, vitamin D düzeyleri, homeostasis model assesment (HOMA) ve biyokimyasal parametreler bağımsız değişkeni olarak belirlendi. Ölçümle belirlenen verilerin analizinde student-T, sayımla belirlenen verilerin analizinde ki- kare, korelasyon testi için Spearman Korelasyon Analizi uygulanarak prediyabetlilerde vitamin D ve PTH düzeylerinin glikoz düzeyi ve HOMA üzerindeki etkisi analiz edildi (anlamlılık düzeyi için P lt;0.05 alındı). Bulgular: Hastaların %27’si erkek, %73’ü kadın, yaş ortalaması 50,50±14,90’ idi. Kadınlarda PTH, erkeklerde vitamin D ve Hb değerleri daha yüksek idi. Kadın ve erkeklerde optimal vitamin D düzeyi (≥ 30ng/ml) oranı çok düşük olup sırası ile %3,7 ve %5,5 idi. Vitamin D eksikliği olanların %45,8’inde insülin direnci var iken, vitamin D optimal olanlarda insülin %20’da insülin direnci vardı. Vitamin D düzeyleri ile VKİ ve HOMA-IR açısından anlamlı fark yoktu (P=0.861). BAG olanlarda BGT olanlara göre glikoz, insülin ve HOMA-IR anlamlı yüksek iken (P lt;0.05), BGT olanlarda yaş anlamlı şekilde daha yüksekti (P lt;0.05). Sonuç: Sonuç olarak prediyabetiklerin takip ve tedavisinin sürdürülmesinde vitamin D düzeyleri dikkate alınmalı gereğinde optimal düzeyler sağlanmalıdır

Keywords

• prediyabet
• insülin direnci
• vitamin d